‘Batı emperyalizminin İsrail’e verdiği dayanağın sürdüğüne maalesef tanıklık edeceğiz’

“Ortadoğu tarihî olarak coğrafik pozisyonu, jeopolitik değeri, güç kaynakları açısından zenginliği ve semavi dinlerin doğduğu yer olması sebebiyle emperyalistlerin gözünü diktiği, her daim emperyalist müdahalelere yer hazırlamak için elinden geleni yaptığı bir coğrafya. 2024’te gerek İsrail’in saldırganlığı, gerek İsrail’in zulmüne karşı Avrupa’da ve ABD’de siyasal seçkinlerin ve yöneticilerin vermiş olduğu sonsuz dayanak, gerek Suriye’de yaşananlar, gerek PKK, PYD ve gibisi terör örgütlerine Batı’nın verdiği dayanak alt alta yazıldığında evvelki yıllardan çok da farklı değildi. Gelecekte de Ortadoğu’da emperyalist müdahalelere, İsrail’in Lübnan ve Filistin’de olduğu üzere barbarlığına ve Arap halklarının bir ortaya gelememesine tanıklık edecek miyiz? Umarım yanılırım lakin tekrar tanıklık edeceğiz üzere görünüyor. İsrail’in 7 Ekim’den beri hücumlarının giderek arttığını ve pervasızca devam ettiğini gördük. Gazze’de Hamas’a, Lübnan’da Hizbullah’a karşı diyerek yaptıkları ataklar, ayrım gözetmeksizin sivillere yönelik etnik soykırım boyutuna vardı ve bunlar devam etti. Ne Lahey’deki Milletlerarası Adalet Divanı ne Milletlerarası Ceza Mahkemesi’nin İsrail Başbakanı Netanyahu’ya karşı kararları, İsrail karşısında bir caydırıcılık oluşturmadı. Bu açıdan bakarsak Ortadoğu’daki yapıların birçoğunun İsrail’e dayanak verdiğini görebiliriz. Suriye’de de gördüğümüz, isminin önünde ‘siyasal İslamcı’ yazan pek çok yapının İsrail maksatlarına bir çakıl taşı dahi atmazken, Müslümanlar’ın birbirini kırması için elinden geleni yaptığını gördük. Önümüzdeki süreçte de Ortadoğu’nun zenginliği, jeopolitik pozisyonu ve güç güzergahları açısından pozisyonu göz önünde bulundurulursa, Ortadoğu’da hem halkların birbirini kırıp döktüğüne, hem İsrail zulmünün devam ettiğine hem de ABD başta olmak üzere Batı emperyalizminin İsrail’e verdiği dayanağın sürdüğüne maalesef tanıklık edeceğiz.”

“Türkiye’nin Suriye siyaseti, Suriye’de iç çatışma başladığı andan itibaren birinci düğmesi yanlış iliklenen bir siyasettir. Ondan sonra düzeltmeye yönelik kimi adımlar atıldı; mesela İran ve Rusya ile bir ortaya gelinen Soçi ve Astana süreçleri başladı. Lakin bunlar, Türkiye’nin umduğu üzere dış politik tabanda karşılık bulmadı. Her ne kadar Türkiye’de yakın vakte kadar HTŞ bir terör örgütü olarak tanımlanıyor olsa da, Suriye’de rejim değiştikten ve Esad Moskova’ya sığındıktan sonra ‘muhalif güçler’ olarak anılmaya başlandı. Başkanları Culani de eş-Şera olarak anılıyor artık. Ama anımsatmak gerekiyor ki HTŞ, Türkiye’nin terör örgütü olarak tanımladığı bir örgüt. İsim değişikliği ve başkanlarının isminin takma isimle anılmaması ve ‘eş-Şera’ olarak anılması; ana akım medyada ve siyasette bu türlü nitelendirilmesi Türkiye içinde kimi kesitleri ziyadesiyle memnun etti. Ama bu, Türkiye’nin Suriye siyasetinin epey yıldır gerçek olduğu manasına gelmez. Türkiye’nin Suriye’deki beklentilerinin hemencecik karşılık bulacağı manasına gelmez.

Türkiye, Suriye’nin bağımsızlığını, toprak bütünlüğünü ve egemenliğini savunuyor. Bu haklı ve yasal bir tavır. Hem uygun komşuluk ilgileriyle, hem milletlerarası hukukla hem de reelpolitikten kaynaklanan çıkarlarla Türkiye, Suriye’nin bütünlüğünü savunmalı. Pekala Türkiye’nin bu beklentilerine, Suriye’deki mevcut iktidarın ABD ve Avrupa ile olan alakaları ne kadar cevaz verecek? Türkiye’de uzunca bir vakittir süreksiz sığınmacı olarak yaşayan sığınmacılar, Cumhur İttifakı’nın resmi telaffuzuyla inançlı, onurlu ve istekli dönüşü savunuluyor. Bu haklı bir beklenti. Pekala bu sığınmacıların ne kadarı geri dönecek? Türkiye, çok haklı bir biçimde 1984 Şemdinli-Eruh baskınından bu yana Türkiye’yi daima olarak, ardına emperyalist dayanağı de alarak Türkiye’ye saldıran PKK/PYD terör örgütüne karşı Suriye’ye ‘bunu tasfiye et’ diyor. Pekala ABD tarafından ‘kara gücüm’ denilen PKK/PYD/YPG terör örgütünü ABD, Suriye topraklarında tasfiye edecek mi? Türkiye’nin beklentisi bu tarafta.

Yoksa ABD, PKK/YPG/PYD terör örgütünün Suriye’de varlığını bir biçimde koruma etmesi ve statü elde etmesi için dayanağını sürdürecek mi? Türkiye, tüm bu soruları alıp tatminkar formda bunlar yanıtlandıktan sonra Suriye’de kazandığını söyleyebilir. Yoksa Suriye’deki kentlerin isimlerinin önüne numara koyup bunları Türkiye’ye dahil etmek, Suriye’yi ‘biz yönetiyoruz’ formunda sağa-sola hava atmak, milletlerarası bağlantılarda insanların memnun olmayacağı sonuçlar doğurur uzun vadede. Türkiye’nin iç siyasete, iç tüketime, içeride seçmeni konsolide etmeye yönelik attığı adımların, Suriye dahil olmak üzere hudutlarımız ötesinde ve hatta global ölçekte çok karşılık bulabilmesi için az önce sorduğumuz sorulara alanda görülecek inandırıcı cevaplar bulması gereklidir.”

“Avrupa uzun bir vakittir kimlik buhranı yaşıyor. Ve Avrupa, ABD emperyalizminin yancılığına devam ettikçe, bu kimlik buhranını aşma ihtimali de yok. Avrupa’dan bir NATO sorgulaması beklemiyoruz ama en azından kendi koydukları kurallara ve kurumlara hürmet manasında minimum hürmet duymalarını ve ahlaki bedellere taban oranda hürmet duymalarını bekliyoruz. Ama bu bile mümkün değil. Avrupa içerisinde sandıktan başarılı çıkan siyasi partiler ‘öcü’ ilan ediliyor. Avrupa’nın çıkarlarına radikal biçimde baş tutanlar değil, yalnızca biraz eleştirel bakanlar bile derhal dışlanıyor ve şeytanlaştırılıyor. Avrupa’nın yaşadığı siyasi buhranın yanında ahlaki ve entelektüel kimlik buhranı yaşandığını da görüyoruz. Avrupa’nın kalkıp ABD’nin peşine takılarak Rusya’yı yakın etrafından kuşatmak için Ukrayna’yı bu kadar teşvik etmesinin bir manası var mıydı? Yoktu elbette. Artık başlarına taş düşmüş olacak ki güç meselesini, enflasyonu, işsizliği konuşmaya başladılar. Avrupalıların ABD emperyalizminin işgal aygıtı olan NATO’ya bu kadar bağımlı olma sebepleri nedir? En son Rusya’ya hudut manasında yakın olan İsveç ve Finlandiya’yı da aldılar. Bu, Avrupa’yı daha mı inançlı kılıyor? Yoksa tedirginliği mi artırıyor? Bir de Macaristan örneği var, hem AB hem NATO üyesi. Macaristan Başbakanı Viktor Orban ne vakit ağzını açsa ve süreksiz olarak AB’yi temsilen oturduğu koltuk gereği ziyaret planlarını açıklasa, Avrupa’nın öbür başkanları ‘Orban bizi bağlamaz, Macaristan AB’yi temsil etmez. O Brüksel ismine değil, kendi ismine konuşmaktadır’ diyorlar. Şimdiye kadar kimseye bu türlü küstahça açıklamalar yapmadılar. Avrupa’da ahlaki ikiyüzlülük var. İktisadi ölçekte, siyasi ölçekte, askeri ölçekte bu yaşadıkları problemler AB’nin daha fazla sorgulanmasına sebep oluyor. Avrupa içinde de bu yaşanıyor. Ayrıyeten başta aydınlanma olmak üzere Avrupa’nın kendi kıymetlerine sırt dönmesi, en liberaller nezdinde dahi Avrupa’yı eskisi kadar cazip kılmıyor.”

“Donald Trump evvelki periyodunda ne yaptıysa, bu periyodunda de birebirini yapacaktır. Huylu huyundan vazgeçmez derler ya… Üstelik Trump’ın kabinesi o kadar neocon, o kadar siyonist ki, Trump bunların yanında ‘daha makul’ kalabilir. Donald Trump eli kuvvetli halde geldi. Kongre’nin her iki ayağında da çoğunlukta. Aldığı seçmen oyu da çoğunlukta. Trump’ın Avrupa’ya, Çin’e bakışında, İsrail’e dayanağında bir değişiklik olacağını düşünmüyorum. ABD Başkanı Donald Trump olsa dahi eli sınırsız güçlü değil. Askeri-sanayi kompleks, müesses nizam, Pentagon, iş dünyası vs. her vakit güçlüdür. ABD Başkanı’nı denetleyen anayasal ve özel kurumlar güçlüdür ve Trump’a her dediğini yapma imkanı vermeyecektir. Mesela Trump o periyot askerleri çekeceğini söylemişti fakat tablonun çok değişeceğini düşünmüyorum.”

“BRICS’e gelelim. İster global güney, ister gelişmekte olan ülkeler, ister Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün tarifiyle mazlum milletler diyelim; Orta Asya’dan Afrika’ya, Latin Amerika’dan Ortadoğu’ya, bütün dünyada Batı’nın kurumlarına ve kurallarına eleştirel bakarak, kendi kurumlarını inşa etmek ve bölgesel ittifak geliştirmek hususlarında kararlı çok sayıda ülke görüyoruz. BRICS, bu çeşit ülkelerin bir ortaya gelerek kurduğu bir yapı. BRICS’in 25-30’dan fazla ülke tarafından başvurulan memleketler arası, cazip bir örgüt olması âlâ midir? Yeterlidir. Hoş midir? Hoştur. Şanghay İşbirliği Örgütü var keza. Onun güvenlik ve savunma boyutu öne çıkıyor. Daha çok Avrasya coğrafyasındaki ülkelerin üye olduğu bir yapı. ŞİÖ’nün üye sayısının artması da güzeldir. 2025’te hem global güney ülkelerinin işbirliği artarsa, hem ittifakları güçlenirse, hem dolardan çıkış manasında ikili ticaretlerde ulusal para ünitelerinin kullanımı yaygınlaşırsa bu elbet Batı emperyalizminin gerilemesi ve dizginlenmesi manasına gelir. O vakit mazlum milletlerin de eli güçlenmiş olur.”