Madrid’deki Caryatid Binası’nın derinliklerinde İspanyol edebiyatının en büyük hazinelerinden bazılarını içeren bir kasa bulunmaktadır.
Adını “Don Kişot” yazarından alan, İspanyol dilini ve kültürünü destekleyen, kar amacı gütmeyen küresel bir kuruluş olan Cervantes Enstitüsü’nün genel merkezi, 2006 yılından bu yana Caryatid Binası’nda bulunuyor. Bina ilk olarak 20. yüzyılın ilk yıllarında, Caryatid Binası’nda yer alıyor. Madrid’in merkezindeki tarihi Alcalá caddesindeki Banco Español del Río de la Plata’nın büyük bankası.
Bugün, orijinal banka kasası “Caja de las Letras” olarak yeniden adlandırılmıştır ve içinde gerçek anlamdan çok edebi sayısız hazine bulunmaktadır.
Eski kasanın 1.700 çekmecesi arasında Nicanor Parra’nın daktilosu, José Saramago’nun telefon rehberi, müzisyen Joaquín Sabina’ya ait melon şapka, Ramón y Cajal’ın 1906’da kazandığı Nobel Tıp Madalyası, Elena’ya ait kırık pirinç bilezik bulunmaktadır. Poniatowska’nın babası ve hepsinden önemlisi, bazıları yayınlanmamış birçok kitap, taslak ve el yazması.
Bunların hepsi Cervantes Enstitüsü’nün İspanyol kültürünün zenginliğini koruma ve belgeleme girişiminin bir parçası.
Cervantes Enstitüsü müdürü Luis García Montero, “Bu girişim gerçekliğe bir yanıttır” diye açıklıyor.
“Cervantes Enstitüsü merkez binası bir finans binasıydı. Banco del Río de la Plata, 20. yüzyılın başında burada bulunuyordu ve farklı finansal kuruluşlardan geçerek Cervantes Enstitüsü’ne geldiğinde, bizim istediğimiz, büyük kubbe olan bir yere anlam kazandırmaktı. tüm kiralık kutuların yeri belliydi ve biz de kültüre olan bağlılığımızda bundan faydalandık” diyor García Montero.
Cervantes Enstitüsü, kurumlardan, üniversitelerden ve vakıflardan girişime katılma teklifleri almasına rağmen mevduat sahipleriyle iletişime geçmekten sorumlu. Birkaç istisna dışında, miraslar sahiplerine iade edilmeden veya Miras Kütüphanesi’ne dahil edilmeden önce onlarca yıl, hatta süresiz olarak kasada kalacak.
García Montero binanın geçişinin şiirselliğine dikkat çekiyor: “Bir ülkenin gerçek zenginliği kültürüdür. Ve insanların paralarını, mücevherlerini, belgelerini bıraktığı her kiralık kutu, edebiyatımızın büyük isimlerinin, büyük şahsiyetlerinin anıldığı bir yer haline geldi.”
Duvarları çeşitli boyutlarda metal dolaplarla kaplı (çoğu eskime belirtileri gösteren) iki katlı uzun bir koridora açılan ağır metal kapının arkasında, diğerlerinin yanı sıra Pablo Neruda veya Federico García Lorca’nın eserleri yer alıyor.
Ancak çalışma kitapları, kişisel fotoğraflar ve çizimler gibi daha sıradan nesneler de var. Katkıların bir kısmı ölüm sonrası haraç şeklinde geldi; örneğin Kolombiyalı Nobel Edebiyatı ödüllü Gabriel García Márquez’in doğum yeri olan Aracataca’dan alınan toprak örneği – “anma amaçlı” yaklaşık 60 kutunun ilki.
García Montero, “Harika bir tarihi belgeleme, günlük yaşam kadar önemlidir” diyor. “Miguel de Cervantes’in Quijote de La Mancha kitabının ilk baskısını veya ilk baskısını miras olarak almayı çok istediğimi söyleyebilirim çünkü Nebrija’nın İspanyolca gramer kitabının ikinci baskısına zaten sahibiz. Ama aynı zamanda örneğin Joan Manuel Serrat’ın şiirle olan ilişkisini yansıtan bir mirasa sahip olmayı da seviyorum.
