Eski İtalya Başbakanı’nın Avrupa Konseyi başkanlığına adaylığı, Macron’un Meloni’nin Brüksel’deki AB’nin en önemli görevlerinden biri için yaptığı teklife karşı mücadelesinde gizli silahı olabilir.
Birlik tarihinde daha önce hiçbir zaman AB’nin üst düzey kurumsal görev atamaları bu kadar gerilime konu olmamıştı.
Ancak kıtanın siyasi ortamının aşırı derecede kutuplaştığı ve AB ve ulusal düzeyde birçok partinin tutumunun derinden radikalleştiği göz önüne alındığında, bu hiç de şaşırtıcı değil.
Sonuç olarak, bir rakibe emanet edilen kurumsal kilit rol, AB’nin büyük atamaları gibi tehlikeli bir kalamar oyununa dahil olan aktörlerin ulusal ve siyasi çıkarlarına yönelik öngörülemeyen sistemik tehditlerden etkilenerek hızla siyasi bir dominoya dönüşebilir.
Brüksel’de sağcı, milliyetçi İtalya Başbakanı Giorgia Meloni ile liberal demokrat, AB yanlısı Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron arasındaki bitmek bilmeyen uğultu, kaçınılmaz olarak “medeniyetler çatışması” aşamasına girdi.
Eski İtalya Başbakanı Enrico Letta’yı Avrupa Konseyi başkanlığına önerme hamlesi, aşırı sağın kurumsal varlığı ve kabulü ihtimaline karşı bir güvenlik duvarının temel direği olacak.
Son Avrupa seçimlerinde sağın yükselişi ve buna paralel olarak Yenilenen Avrupa’nın AB yanlısı liberal güçlerinin daralması, AB’nin dengesini sağa kaydırdı ve Fransa ve Almanya’daki siyasi arenayı istikrarsızlaştırdı.
Çözüm, AB Konseylerini Sosyalist ve Demokratlara (S&D) emanet etmek olabilir. Birincisi, S&D, liberallerin aksine AB seçimlerinde aşağılayıcı bir yenilgiye uğramadı ve Letta’nın partisi olan İtalyan Demokrat Partisi, yeni Avrupa Parlamentosu’nda S&D grubunda en büyük delegasyona sahip olacak.
Bütün bunlar Letta’yı Belçikalı Fransızca konuşan liberal Charles Michel’in mantıksal ardılı haline getiriyor.
Haziran seçimlerinin aşırı sağ başarısı ve Rönesans’ın Fransa’daki yenilgisi, Macron’u Fransız parlamentosunu feshetmeye ve ID’nin Ulusal Mitingi’nden Marine Le Pen’in veliahtı Jordan Bardella’ya doğrudan meydan okumak için erken seçim çağrısı yapmaya zorladı.
‘Tehlikeli ilişkiler’ ve sallanan Fransız-Alman ekseni
Fransa’nın kritik parlamento seçim kampanyası, AB’nin üst düzey iş görüşmeleri ile iç içe geçmiş durumda ve Avrupa siyasi arenası derinden kutuplaşmış durumda.
Avrupa’da aşırı sağın yükselişi, ana paydaşlarını Birlik içinde kilit politika oluşturma pozisyonları talep etmeye itti.
Aşırı sağcı bir adayın AB düzeyinde kurumsal olarak yükselmesini kabul etmek, aşırı sağın Fransa’da önemli hükümet rolleri kazanması için fiili bir onay olabilir.
Meloni gibi aşırı sağcı bir başbakanın Avrupa’daki adaylarından birinin üst sıralarda yer almasını sağlayabilmesi ve ana akım siyasi partilerin Avrupa Parlamentosu’ndaki milliyetçi-sağ gruba karşı artan açıklığı, 27 yerel partinin tamamını kesinlikle etkileyebilir. Siyasi ortamlar.
Avrupa’daki diğer ana akım partilerin ve hükümetlerin normalleşmiş aşırı sağ perspektifinin tamamen farkında olmasının nedeni budur.
Macron’un Fransa’sı, Şansölye Olaf Scholz’un Almanya’sı, Başbakan Donald Tusk’un Polonya’sı ve Başbakan Pedro Sanchez’in İspanya’sı şu ana kadar sağdakilerin önemli AB atamalarını almasını engellemek için siyasi bir güvenlik duvarı oluşturdu.
“Dört büyük”, eski büyük koalisyonun Avrupalı üç siyasi ailesi olan liberalleri, ılımlı muhafazakarları ve sosyalistleri temsil ediyor.
Tusk (EPP), Macron’un kampanyasına katılma konusunda önemli bir ilgiye sahip çünkü Macron’un ülke içindeki doğrudan rakibi milliyetçi sağcı Hukuk ve Adalet veya PiS partisi ve ECR’de Meloni’nin İtalya Kardeşleri’nin koalisyon ortağı.
Bir sosyal demokrat olan Scholz, aşırı sağı durdurma konusunda Macron ile aynı aciliyete sahip çünkü partisi SPD, Almanya’da CDU’nun ılımlı muhafazakarlarının kazandığı son Avrupa seçimlerinde aşırı sağ AfD’nin ardından üçüncü oldu. -CSU.
İspanya’da Sanchez, evinde çoğunlukla merkez sağ PP’ye ve aynı zamanda aşırı sağ Vox’a karşı mücadele ediyor. Ancak Letta gibi sadık bir AB yanlısı sosyalist, İspanyol merkez solu için mükemmel çözüm olabilir.
Dört siyasi lider, Macaristan’ın aşırı milliyetçi Başbakanı Viktor Orban’ın tutumlarını yumuşatmaya çalışma önceliğini de paylaşıyor; Macaristan’ın 1 Temmuz’da Avrupa Konseyi’nin altı aylık dönem başkanlığını devralmak üzere olduğu dikkate alındığında bu, büyük önem taşıyan bir görev. .
Bu senaryoya göre Letta, AB yanlısı ana akım hükümetler ve birliğin parlamento grupları için mükemmel bir çözüm olabilir.
Enrico Letta kimdir?
Eski İtalya başbakanı Letta, 2023’ten bu yana AB’nin tek pazarının geleceği hakkında üst düzey bir rapor hazırlamaktan sorumlu. Kendisi aynı zamanda AB yanlısı Paris merkezli düşünce kuruluşu Institut Jaques Delors’un da başkanı. *
Paris’teki prestijli Science Po Üniversitesi’nin müdürü olma yarışından aniden çekilmesi, AB’de üst düzey bir görev alma fikrine ısındığı yönündeki spekülasyonlara itibar kazandırdı.
Teklifi başarısızlıkla sonuçlanırsa Letta’dan AB’nin bir sonraki Orta Doğu Özel Temsilcisi olarak da bahsediliyor.
Meloni, kendi hedeflerini ilerletmek için Letta’ya karşı geri adım atabilirken, 2022’deki son İtalya seçimlerinde Letta’nın ana rakibi olmasına rağmen, ikisi arasında herhangi bir husumet yok gibi görünüyor.
Son zamanlardaki etkileşimlerine bakılırsa, Letta ve Meloni’nin kişisel ilişkileri, açık siyasi husumetlerine rağmen, karşılıklı saygıya ve oldukça samimi bir ilişkiye dayanıyor.
Son beş yılda, sıradan ana akım siyasi rekabetler, merkezci Avrupa Parlamentosu’nun EPP, S&D ve Renew’ten oluşan büyük koalisyonu ile süper muhafazakar blok arasında süregelen ayrılık gibi, ölü ya da diri düşmanca kavgalara dönüştü. milliyetçi-muhafazakarlardan en sağa kadar.
Ancak Parlamentonun yalnızca sınırlı bir yetkisi var, bu nedenle diğer önemli kurumsal işler şu anda bu kadar önemli.
Avrupa Birliği’nin kurumsal yapısı hükümetlere önemli kararlar alma ayrıcalığını veriyor. Avrupa Parlamentosu’nun bazı siyasi eylemleri yönlendirme ve hızlandırma rolü vardır, ancak bunları empoze etmemektedir.
