Eski Mısırlılar 4000 yıl önce kanseri tedavi etmeye çalışmış olabilir

Eski Mısır’dan kalma ve Cambridge Üniversitesi’nde saklanan iki kafatası, kanser tedavisinin bilinen en eski belirtilerini taşıyor olabilir.

Yaklaşık 4.000 yıl öncesine tarihlenen kalıntılardan birindeki ince kesikler, ya kanserin alınmasına yönelik bir ameliyatın ya da “ölüm sonrası tıbbi incelemenin” belirtileri olabilir. bilim dergisi Tıpta Sınırlar.

Kafatasının, Büyük Giza Piramidi’nin inşa edildiği dönemde, MÖ 2.686 ile 2.345 yılları arasında yaşayan 30 ila 35 yaşlarındaki bir adama ait olduğu düşünülüyor.

İkinci kalıntı ise MÖ 664 ile 343 yılları arasına tarihleniyor ve kafatası kırığı nedeniyle hayatta kalan ve tümöre maruz kalan 50 yaş üstü bir kadına ait. Bilim insanları, Mısırlıların yaralı veya hastalara sunabilecekleri bakımın düzeyini kanıtladığı için kafatasını da çalışmalarına dahil etti.

Ekip, kesik izlerini keşfetti ve yüksek çözünürlüklü 3 boyutlu mikroskop kullanarak ikinci kafatasını analiz etti.

Kafatasının, Büyük Gize Piramidi’nin inşa edildiği dönemde yaşayan bir adama ait olduğu düşünülüyor.

Yazarlar Tatiana Tondini, Albert Isidro ve Edgard Camarós, “İki farklı tipte lezyonla temsil edilen iki potansiyel yönetimin karşı karşıya gelmesi, (…) tıp tarihinde bir dönüm noktasını temsil ediyor” diye yazdı.

Antik Mısır, iyi korunmuş insan kalıntıları ve o zamanın sağlık hizmetleri uygulamalarına bir bakış sunan papirüs ile Antik Çağ’ın “en gelişmiş tıbbi bilgi tabanlarından” birine sahiptir.

Protezlerin, diş dolgularının ve iyileşmiş kırıkların kanıtları daha önce bilim insanları tarafından bulunmuştu.

Araştırmacılar ayrıca eski Mısır tıbbının “belirli hastalıkları ve kemik travması dahil travmatik yaralanmaları tanımlayacak, sınıflandıracak ve başarıyla tedavi edecek kadar gelişmiş” olduğuna inanıyor.

Kanser daha önce insan kalıntılarında da bulunmuştu ve en eski vaka 2000 yılına kadar uzanıyordu. 1,7 milyon yılancak bu analiz duruma yeni bir ışık tutuyor.

Yazarlara göre bu bulgular, “kanserin önceden tahmin edilenden çok daha yaygın olduğu” fikrini güçlendiriyor.

Yine de araştırmaları, çalışmalarının “tamamlanmamış iskelet kalıntılarına” dayandığını, yalnızca iki kişiyi kapsadığını ve moleküler analiz kullanmadığını vurguladığından dikkatli olunması gerektiğini söylüyor.