Euronews Culture’da Haftanın Filmi: ‘La Bête’ (‘Canavar’)- Bertrand Bonello’nun bilimkurgu ustalığı

Yapay zekanın hüküm sürdüğü yakın gelecekte insan duyguları da bir tehdit haline geldi. Yapay zeka, kırık bir kalp de dahil olmak üzere acı duygularının insanların potansiyelini sınırladığını düşünüyor. Bunları silebilir. Ancak onlardan kurtulmak, anılarınızı yeniden yaşamak anlamına gelir.

Gabrielle (Léa Seydoux), geçmiş yaşamlarına giderek DNA’sını arındırmaya karar verir. Orada Louis (George MacKay) ile yeniden bir araya gelir ve yüzyıllar boyunca ikisi de sanki kozmik olarak birbirlerine çekilmiş gibi bağlantı kurmaya devam eder.

Çifti, iki kıtayı ve pek çok türü kapsayan bir yolculukta üç zaman diliminde (1910’lar Belle Epoque, 2014 ve 2044) takip ediyoruz.

Paris’teki bir sosyete partisinde şans eseri bir karşılaşma, Louis’in Gabrielle’e bir keresinde korkunç bir önsezi yüzünden hiçbir zaman bir ilişkiye girmeyeceğini itiraf ettiğini hatırlatmasına neden olur: kendisini ve sevdiği herkesi “yok edecek” ve “yok edecek” adını taşıyan canavar.

2014 Los Angeles’ında, Gabrielle hevesli bir oyuncudur, Louis ise Elliot Rodger’dan ilham alan, şiddetin eşiğinde olan ve onu takip etmeye başlayan bir incel’dir.

Gelecek, Gabrielle’i bir yapay zeka arıtma merkezinde görüyor ve orada aynı süreçten geçmek üzereyken onunla tekrar buluşuyor.

Yaratık

Çok mu benziyor?

Pekala, kemerlerinizi bağlayın çünkü Fransız kavramsalcı Bertrand Bonello’nun bu türü değiştiren öyküsü ( Nokturama, Zombi ÇocukHenry James’in 1903 tarihli “Ormandaki Canavar” adlı kısa romanından biraz esinlenen bu film, aralarında baş döndürücü bir geçiş hissi veren resmi olarak cüretkar bir bilimkurgu melodramı. Lekesiz zihnin sonsuz güneş ışığıVe Bulut AtlasıEşsiz kalıcı güce sahip, heyecan verici bir destan yaratmak için genellikle Stanley Kubrick ve David Lynch’ten beşikler.

Hantal görünebilir, ancak merkezi Yaratık Yönetmenin gücü, dışarıdaki konseptin altında ezilmemesi, tonlara meydan okuması ve kafa karışıklığından tutarlılık yaratmasıdır. Bağlantısız bir anlatı hissi, Bonello’nun samimi ve gösterişli olanı kalibre etmesinin yanı sıra klasisizm ile modernliği iç içe geçirmesini sağlayan ustaca dengeleme hareketinin de yardımıyla yavaş yavaş dağılıyor.

Her dönemde, sık sık tekrarlanan bazı tüyler ürpertici sembolizm ve yankıları (güvercinler, oyuncak bebekler, bıçaklar, Madame Butterfly) ve bazı canlandırıcı dekor parçalarını orkestrasyona tabi tutuyor. Seydoux’nun karakterinin yeşil perdeyle çevrili korkunç bir sahneyi canlandırdığı açılış sahnesi unutulmazken, 1910 dönemi bir oyuncak bebek fabrikasının sular altında kalan bodrumunda geçen bir sahneyle öne çıkıyor.

Yaratık

Seydoux’dan bahsetmişken, bu onun şimdiye kadarki en iyisiydi. Performansının her dakikası size Gabrielle’in riski reddetme ve bunun yerine felaketi kucaklama olasılığıyla içsel olarak boğuştuğunu hatırlattığından, karakteri aracılığıyla rahatsız edici atmosfer her seferinde bir kademe daha yukarı çıkıyor. Tanık olmak çok heyecan verici.

Sonuçta, Yaratık“Bunu elde etmek için onu deneyimlemeniz gerekir” filmlerinden biridir ve filmin sürprizlerine daha fazla girmek, bu sofistike melodrama büyük bir zarar verecektir.

Bununla birlikte, insan bağlantısı, kaybetme korkusu ve arzunun tamamlanmasının tutkunun yok olmasına nasıl yol açabileceği üzerine katmanlı derin düşüncelerinin aynı zamanda yapay zekanın kendi kendini yönetmesine ilişkin modern kırgınlığa da değindiğini söylemek yanlış olmaz.

Daha önce de belirtildiği gibi, dikkate alınması gereken çok şey var. Ancak bunun gibi bir film üzerinde veya tüm yıl boyunca bu kadar yoğun bir şekilde kafa yormayacaksınız.

La Bête( Yaratık) halihazırda Avrupa’nın çeşitli bölgelerinde gösterime girdi ve şu anda Birleşik Krallık ve İrlanda’da gösterime giriyor.