Claire Kumar, Avrupa inşaat endüstrilerinin, teknik ticaret işçilerinin ülkelerine girip çok ihtiyaç duyulan işleri yapabilmeleri için basit, yasal yollar sunacak göç politikalarında reformlara ihtiyaç duyduğunu yazıyor.
Yakın zamanda tesisatçı çağırmayı denediniz mi? Avrupa’nın inşaat sektörü de öyle; pek şans yok.
AB’nin iklim hedeflerini karşılamak için sektörün önümüzdeki yıllarda büyük bir yenileme dalgası gerçekleştirmesi gerekiyor. Buna, yeni evlere olan talebi karşılarken, ısı pompaları için gaz kazanlarının değiştirilmesi ve eski binaların yalıtılması da dahildir.
Yerli işgücünde gerekli becerilere sahip neredeyse yeterli sayıda insan bulunmadığından inşaat firmalarının göçmen işçileri işe alması gerekecek.
Ancak amaca uygun olmayan göç politikaları nedeniyle geri planda kalıyorlar. Yeni “yeşil vizeler” için hükümler de dahil olmak üzere yeniden düşünmeye ihtiyaç var.
Geçen yıl AB, Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin ardından Yenilenebilir Enerji Direktifini revize ederek 2030 yılına kadar enerji tüketiminin %42,5’inin yenilenebilir olmasını zorunlu kıldı. Bunu başarmak için ülkelerin yenilenebilir enerji üretimlerini artırmaları ve aynı zamanda enerji verimliliğini de artırmaları gerekiyor. bunların genel tüketimi.
AB’nin enerji tüketiminin yaklaşık %40’ı, çoğu eski ve enerji verimsiz olan binalarda gerçekleştiğinden, binaların güçlendirilmesi bu görevin büyük bir bölümünü oluşturmaktadır. Şu ana kadar ilerleme yavaş oldu: Araştırmacılar, Avrupa’nın 2050 hedefine ulaşabilmesi için yenileme oranının üç katına çıkması gerektiğini buldu.
Sorunun temelinde vasıflı işçi eksikliği yatmaktadır. Sendikalar, Avrupa inşaat sektörünün 2030 yılına kadar iki milyondan fazla yeni işçiye ihtiyaç duyacağını söylüyor.
Yurt içinde daha fazla inşaat işçisinin işe alınması ve eğitilmesi çözümün bir parçası olabilirken, boşluğu doldurmak için göç de gerekli olacak.
Ve AB’nin kendi sınırlarının ötesine bakması gerekecek: Polonya ve Romanya gibi inşaat işçilerinin diğer AB ülkelerine geleneksel akışı, bu ülkeler zenginleştikçe yavaşladı; aslında kendileri de inşaat sektöründeki işleri doldurmak için giderek daha fazla göçe güveniyorlar. .
İrlanda’dan dersler
Bu konuyla ilgili İrlanda’da ODI için Büyükelçi David Donoghue ile yaptığım araştırma, diğer Avrupa ülkeleri için birçok ders içeriyor. İnşaat sektörünün hem yenileme hem de yeni bina konusunda yoğun bir taleple karşı karşıya olduğunu ve bu talebi karşılayacak yeterli sayıda işçi istihdam edemediğini gördük.
Dahası, çok ihtiyaç duyulan inşaat işçileri genellikle akademik niteliklere dayalı en avantajlı vize kategorisinden dondurulmaktadır. Teknik meslekler için artık vize mevcut olsa bile, sektörün büyük bir kısmını oluşturan küçük inşaat şirketleri çoğunlukla göçmenlik sistemini kullanacak idari kapasiteden yoksundur.
Hükümet, siyasi açıdan hassas konut kriziyle başa çıkmak için 2030 yılına kadar yaklaşık 450.000 binayı güçlendirmenin yanı sıra yılda yaklaşık 33.000 yeni ev inşa etmeyi taahhüt etti.
2030 yılına kadar inşaat sektöründe 50.000’den fazla yeni işçiye ihtiyaç duyulacağını söylüyor; İrlanda Yeşil Bina Konseyi (IGBC) bu rakamı 5 milyonun biraz üzerindeki nüfusta 120.000’den fazla işçi olarak tahmin ediyor.
Yerel olarak işe alım İrlandalı inşaat firmaları için büyük bir zorluktur. Genel olarak sıkı bir işgücü piyasasında, düşük akademik başarı ve mali güvensizlik ile sektörün yaygın kamu birlikteliği nedeniyle daha da engellenmektedirler.
Bir sektör grubunun bir üyesi bize şunları söyledi: “Sektörden aldığımız geri bildirimler, hedeflerimize ulaşmada en büyük zorluğun beceri ve işgücü olduğu yönünde.”
İrlanda hükümeti, sektörü yurt içinde daha çekici hale getirmeye çalışırken, örneğin 2021 Genel Çalışma İzni’nin uygunluğunu inşaat rollerinin çoğunu kapsayacak şekilde genişleterek göç ihtiyacını da kabul etti.
Ancak inşaat sektörünün göçmenlik sisteminden hâlâ nispeten az faydalanması nedeniyle verilen yanıt pek tatmin edici olmadı.
Eski göçmenlik sistemleri
Bunun bir nedeni İrlanda inşaat sektörünün yapısıdır: İnşaat firmalarının %95’i, 10’dan az çalışanı olan ve muhtemelen sınırlı idari kapasiteye sahip “mikro işletmeler” olarak sınıflandırılmaktadır. Bu, AB’nin büyük bölümünde tekrarlanması muhtemel bir modeldir.
Aynı zamanda, hükümetin göçmenlik sistemi, akademik hiyerarşiye bağlı olan ve teknik ticarete yeterince değer vermeyen, modası geçmiş vasıflı emek kavramı üzerine inşa edilmiştir.
Üstelik araştırmamız, tüm delillerin AB ülkelerinden bu işçilerin çok daha az mevcut olduğunu göstermesine rağmen, hükümetin AB dışı ülkelere yalnızca uzmanlık becerilerine sahip inşaat işçileri aradığını ve el emeğinin AB içinden sağlanacağını varsaydığını ortaya çıkardı. .
Bu model, hükümet bakanlarının uluslararası tanıtım gezilerinde işletmelere eşlik etmesi gibi İrlanda’nın uluslararası işe alım çabalarında da tekrarlanmaktadır.
Örneğin Haziran 2023’te Güney Afrika’ya yapılan bir ziyarette mühendisler, inşaat yöneticileri ve miktar araştırmacıları gibi rollere odaklanılırken, en kritik eksiklikler zanaat işçileri (tesisatçılar, elektrikçiler, marangozlar, çatı ustaları ve yalıtım operatörleri gibi) ve emekçiler.
Temelleri sarsabilecek zayıflık
İrlanda’nın zanaat işçilerini çekmek için atabileceği güçlü adımlardan biri, bu meslekleri, aile üyelerinin de çalışma hakkı gibi göçmen işçilere gelişmiş haklar sunan en ayrıcalıklı vize kategorisi olan Kritik Beceriler İstihdam İzni’ne uygun hale getirmek olacaktır. ve işverenler için daha az bürokrasi.
Kritik Beceriler listesi, işgücü piyasası talebinin yanı sıra mesleki veya akademik niteliklere göre de belirlenmektedir.
Örneğin inşaat sektöründe inşaat mühendisleri, metraj uzmanları ve inşaat proje yöneticileri bu kategoriye girer ancak duvar ustaları, tesisatçılar ve boru tesisatçıları bu kategoriye dahil değildir.
Benzer dersler, çoğu göç sistemlerine entegre edilmiş teknik ticaret çalışanlarına karşı benzer bir önyargıya sahip olan diğer Avrupa ülkelerine de uygulanabilir. Bu zayıflık ele alınmazsa inşaat sektörünü engellemeye ve Avrupa’nın yeşil geçişine zarar vermeye devam edecek.
Avrupa inşaat sektörlerinin, teknik ticaret işçilerinin ülkelerine girmeleri ve çok ihtiyaç duyulan işleri yapmaları için basit, yasal yollar sunacak göç politikalarında reformlara ihtiyacı var. Avrupa’nın yeşil dönüşümüne hizmet etmek için onların çağrılarına kulak vermek artık politika yapıcılara kalmış.
Claire Kumar, ODI Avrupa’da Kıdemli Araştırma Görevlisidir.
Euronews olarak tüm görüşlerin önemli olduğuna inanıyoruz. Önerilerinizi veya sunumlarınızı göndermek ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
