Dylan Macchiarini Crosson, bunun eve götürülecek mesajının, NATO’nun bir 75 yılı daha olduğu düşünülmemesi gerektiği olduğunu yazıyor.
Bu Perşembe NATO 75 yaşına giriyor. Dünyanın en büyük güvenlik ve savunma ittifakı, 1949’dan bu yana Kuzey Amerika ve Avrupa’ya toplu savunma sağlıyor.
Ancak “beyin ölümü gerçekleşen” 75 yaşındaki birinden farklı olarak NATO, Rusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşı ve iki yeni müttefikin gelişiyle yeni bir hayat şansı buldu.
Müttefikler NATO’nun başarılarını kutlamalı ama aynı zamanda ittifakın karşı karşıya olduğu zorlukları da ele almalı ve Temmuz ayındaki Washington Zirvesinde NATO’ya mümkün olan en iyi doğum günü hediyesini vermeli; yani transatlantik güvenlik işbirliğinin yeni bir genel sekreter yönetiminde nasıl güçlendirileceğine dair somut fikirler vermeli. NATO’nun bir 75 yıl daha kalacağı fikrini hafife almamalı.
Başarıyı kutlamak
NATO, bütün ve özgür, güvenli bir Avrupa’ya yönelik çalışmalarda çok önemli bir rol oynadı. Savunma amaçlı çok taraflı bir çerçeve olarak, Birinci ve İkinci Dünya Savaşı trajedilerine giden yolda tuzak görevi gören ikili ve üçlü askeri anlaşma türlerinin yerini aldı.
NATO bu başarıya nasıl ulaştı?
Birincisi, NATO koşullar değiştikçe güncel kalmanın yollarını buldu. NATO artık kolektif savunma ve caydırıcılıktan kriz önleme ve yönetimine ve işbirlikçi güvenliğe odaklanıyor.
Kitle imha silahları, terörizm, siber saldırılar ve hibrit tehditler, enerji ve iklim değişikliği, uzay ve yeni ortaya çıkan ve yıkıcı teknolojiler gibi konuları kapsamlı bir şekilde ele alıyor.
İkincisi, NATO yeni üyeler çekerek her genişlemeyle caydırıcılığını pekiştirdi.
Soğuk Savaş’ın ardından, Orta Avrupa, Baltıklar, Balkanlar ve Karadeniz bölgesinden 2024’te önemli yıldönümlerini kutlayan ülkeleri memnuniyetle karşılayarak NATO’nun toplu savunma garantileri teklifine olan ilgi daha da arttı.
NATO’nun Barış için Ortaklığı, Avrupa-Atlantik bölgesindeki güvenlik sorunlarına ilişkin ortak anlayışı etkili bir şekilde geliştirmiştir ve NATO, Ukrayna’nın nihai katılımı için zemin hazırlamaktadır.
Üçüncüsü, terörle mücadele ve dezenformasyondan deniz güvenliği ve nükleer silahların yayılmasına karşı mücadeleye kadar çeşitli konularda diyalog ve kapasite geliştirmeyle ilgilenen Akdeniz, Körfez, Orta Asya ve Hint-Pasifik’teki ülkelerle ortaklıklar kurarak ufkunu genişletti.
İlgililiğin sürdürülmesi
Ancak ileriye baktığımızda, bazı uzun süreli gerilimler devam ettiği için NATO’nun başarılarına yaslanma lüksü olamaz.
Müttefikler arasında yük paylaşımı hiçbir şekilde adil değildir. Avrupa “daha güçlü bir Avrupalı kişiliği” geliştirmiş olsa da ABD’nin yeteneklerinin gölgesinde kalmaya devam ediyor.
Trump’ın ikinci başkanlığı ihtimali göz önüne alındığında Avrupalıların NATO’ya olan bağlılıklarını artırmaları zorunludur. Trump’ın kolektif savunma maddesine ilişkin tutumu hiçbir zaman net olmadı ve danışmanları Çin’e öncelik vermeye ve dikkatleri ve kaynakları Ukrayna’dan uzaklaştırmaya hazır görünüyor.
Ve ABD’nin Avrupalıların kendi adil paylarını ödemesine atfettiği önem hiç bu kadar yüksek olmamıştı; Trump yönetimi bu konuda muhtemelen daha da katı olacaktır.
Ancak NATO müttefiklerinin yalnızca yarısı, taahhütte bulunduktan 10 yıl sonra GSYH’nin yüzde 2’sini savunmaya harcıyor; bu, ABD’nin çözüm bulması durumunda NATO’yu karşısına çıkan zorluklara başarılı bir şekilde hazırlamak için gerekli olabilecek yüzde 3-4’ten çok uzak. tereddüt ettiği anlaşılıyor.
Ve Rusya’nın Ukrayna’ya karşı geniş çaplı savaşının üzerinden iki yılı aşkın bir süre geçtikten sonra, NATO içindeki büyük ölçekli savaşa yönelik askeri hazırlık seviyeleri yadsınamaz derecede düşük kalıyor.
NATO Stratejik Konsepti bu yıl sadece iki yaşına giriyor olmasına rağmen, NATO’nun toplu savunmanın ötesinde herhangi bir şeye ne kadar öncelik vermesi gerektiği konusunda süregelen tartışmalar var.
Dahası, ittifakın doğu ve güney kanatları ilgi çekmeye devam ediyor, Türkiye’nin üyeliği çok vektörlü dış politikasıyla ve Kuzey Kıbrıs’ın 50 yıllık işgaliyle (örneğin Berlin+ düzenlemeleriyle ilgili) çelişiyor ve AB-NATO ilişkilerine ilişkin belirsizlikler sürüyor.
Yeni ve yıkıcı teknolojilere yatırım yaparak NATO’nun geleceğe nasıl hazır hale getirilebileceğine ilişkin tartışmalar, etkiyi azaltan mükerrer finansman planlarını (örneğin, NATO Yenilik Fonu, AB Savunma Yenilik Programı ve ülke düzeyindeki girişimler) göz ardı etti.
ABD’nin Çin’e yönelmesi yönünde artan baskıyı ve çifte standart suçlamalarının (örneğin Libya ile ilgili) nasıl ele alınacağına ilişkin iç yansımaları göz önünde bulunduran NATO, Hint-Pasifik ve Orta Doğu’daki AB, Birleşik Krallık, ABD ve ABD gibi ülkelerle ortaklıklarını üçgenleştirme konusunda da zorluk çekiyor. ve Kanada da stratejik açıdan önemli görüyor.
Zorluklardan çözümlere
Bu zorluklara her zamanki gibi yaklaşmak, siyasi rüzgarlara bağlı olarak incelikli uzlaşmalar peşinde koşmak ve zor konuşmaları bir kenara atmak kesinlikle yeterli değil. NATO’nun Washington Zirvesi’nde yeni bir genel sekreterin (belki de “Trump’a fısıldayan biri”) liderliğinde eyleme geçirilebilir çözümler önermesi gerekiyor.
Öncelikle müttefiklerin Ukrayna’ya güçlü bir destek sinyali göndermesi gerekiyor. NATO ülkelerinin Ukrayna’ya (savaş dışı) asker gönderme ihtimalinin artık giderek daha fazla tartışılmasıyla birlikte pek çok şey değişebilir.
Bu, müttefiklerin savaşa aktif olarak dahil olmamak için Ukrayna’nın kesin bir tarih olmadan katılımını ertelemeye karar vermesiyle gerçekleşiyor.
Bu, kısa vadede Rusya’ya rıza mesajı gönderme ve NATO’nun gelecekteki muzaffer Ukrayna karşısında müzakere pozisyonunu zayıflatma riski taşıyor.
Doğru dengeyi bulmak için NATO, Ukrayna’ya, NATO Karargâhında bir misyon kurma ve Kuzey Atlantik Konseyi toplantılarına katılma daveti de dahil olmak üzere gözlemci statüsü vermelidir.
İkincisi, müttefikler, özellikle de ABD, harcamaları ve askeri hazırlığı artırmak için Avrupa’nın stratejik cüceden sert güce doğru evrimini desteklemelidir. ABD’nin son Avrupa Savunma Sanayii Stratejisine verdiği siyasi destek, kısmen ABD’nin “Amerikan satın alma” baskısından kaynaklanan, savunma sanayii politikalarına ilişkin Avrupa içi gerilimlerin aşılmasında kritik öneme sahip olacak.
Aynı zamanda, Avrupa savunma endüstrisini sağlamlaştırmaya yönelik Fransızların yönlendirdiği çabalar, ortak standartlar ve birlikte çalışabilirlik yetenekleri pahasına olmamalıdır.
Savunma sanayiinde sıfır toplamlı oyunlardan kaçınmak için, NATO, AB ve ülke düzeyindeki girişimleri koordine edecek üst düzey bir transatlantik savunma teknolojisi ve sanayi forumu kurulmalıdır. Bu, yetenek geliştirme ve yenilik için sinerji yaratan finansmanı, NATO içi teknolojinin ve silah transferlerinin teşvik edilmesini ve stratejik rakiplerin yatırımlarının taranmasını içermelidir.
Üçüncüsü, müttefikler Akdeniz, Körfez, Orta Asya ve Hint-Pasifik ülkeleriyle dezenformasyon ve terörle mücadele gibi belirli tematik dosyalar üzerinde esnek “transatlantik+” gruplamalar halinde ortaklıkları nasıl düzene koyacakları ve gruplandıracaklarına odaklanmalıdır. Gerektiğinde AB.
Washington’daki herhangi bir büyük açıklama, Putin’in sahte bir barış planıyla şenlikleri mahvetmeye çalışması olasılığı nedeniyle raydan çıkabilir; Trump’ın, seçimi veya önemli bir savaş alanını kazanması durumunda ABD’nin NATO’ya olan bağlılığını sorgulayan manşetlere çıkan bir açıklaması Baharın yaza dönmesi Ukrayna için bir aksilik.
Her ne olursa olsun, eve götürülecek mesaj şu: NATO’nun bir 75 yılı daha olduğu varsayılmamalı.
Müttefikler kararlılık göstermeli, NATO’nun kolektif caydırıcılık temel amacına yeniden bağlılık göstermeli ve bir sonraki genel sekreterin görevine geri adım atmaması için Washington Zirvesi’nde somut çözümler aramalı.
Dylan Macchiarini Crosson, CEPS’teki AB Dış Politika Birimi’nde, AB’nin dış, güvenlik ve savunma politikaları, transatlantik ilişkileri ve AB’nin kurumsal ve siyasi dinamikleri üzerine odaklanan bir araştırmacıdır.
Euronews olarak tüm görüşlerin önemli olduğuna inanıyoruz. Önerilerinizi veya sunumlarınızı göndermek ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
