Avrupa’nın en büyük ikinci otomobil üreticisi ile İtalyan hükümeti arasında süregelen anlaşmazlık, bu sefer Fiat 500’ün ikonik statüsünden kazanç elde etme suçlamalarıyla devam ediyor.
Audrey Hepburn ve Gregory Peck Roma’da eğlendiler. Papa Francis kurşun geçirmez bir limuzin yerine onu tercih etti. İtalya Başbakanı Giorgia Meloni geçen hafta Puglia’daki G7’de bu araçla gezmenin keyfini çıkardı.
Artık ikonik Fiat 500 bir noktaya değinmek için kullanılıyor.
Fiat’ın tüm modelleri de dahil olmak üzere 14 marka altında otomobil tasarlayan ve üreten Hollanda merkezli Fransız-İtalyan çokuluslu şirketi Stellantis, son video reklamında, her zaman popüler olan Cinquecento’nun tüm logolarından arındırıldığını gösterdi.
30’lu yıllarda bir anlatıcı, “Bu arabanın logosu olmasaydı, adı olmasaydı, bayrağı olmasaydı, ne olduğunu ya da nereden geldiğini söyleyen bir şey olmasaydı, herkes onu yine de tanırdı” dedi. 500’lerin ünlü tasarımını gösteren ikinci nokta.
Reklam, “Yalnızca İtalyan olabilir ve yalnızca bir Fiat olabilir” diye bitiriyordu.
Çoğu kişi için kısa reklam, Fiat 500’ün anında tanınmasını vurgulamaktan başka bir şey yapmadı. Sonuçta, 1950’lerden bu yana var olan ve 2007’de yeniden başlatılan küçük ama çok pratik şehir arabası, kovalamaca, romantizm ve la dolce vita ile eşanlamlı hale geldi.
Ancak diğerlerine göre bu, şirketin araçlarına ve bunların İtalyan olmadıklarına dair iddialara karşı alınan son birkaç kararın ardından Roma’daki hükümete yönelik pek de kurnazca olmayan bir darbeydi.
İtalya’nın iyi isminden para kazanmak
Fransız-İtalyan sermayeli Stellantis, yetkilileri ilk kez Nisan ortasında, sahip olduğu bir diğer tarihi İtalyan markası olan yeni Alfa Romeo’nun, dünyanın en büyük ikinci şehrinin onuruna “Milano” olarak adlandırılacağını duyurduğunda yetkilileri kızdırdı. -tanınmış tasarım ve moda merkezi.
İşletmeler ve İtalya Yapımı Bakanlığı, yabancı kuruluşların başka yerlerde üretilen ürünleri tanıtmak için İtalya’yı çağrıştıran adları, yer isimlerini veya üç renkli bayrağını kullanmasını yasaklayan sözde “İtalyan benzeri yasaya” başvurarak yanıt verdi.
İtalyanca’da ironik bir şekilde “İtalyanca’ya benzeyen” olarak adlandırılan yasa, küçük ve orta ölçekli işletmelerden oluşan ulusal birliğin, bu ürünlerin ülke ekonomisine yılda 55 milyar Euro tutarında ciddi zarar verdiğini iddia etmesinden sonra 2019 yılında yürürlüğe girdi. .
Bazıları, Made in Italy Bakanı Adolfo Urso’nun hamlesini, otomobil üreticisine yurt içinde daha fazla araç üretmesi için baskı yapmak için ucuz bir taktikten başka bir şey olarak görmedi.
Stellantis buna, Slovakya’da üretilecek olan yarı kompakt SUV’sini hızlı bir şekilde “Junior” olarak yeniden markalayarak yanıt verdi. Alfa Romeo CEO’su Jean-Philippe Learnato yerel basına şirketin “huzur ve rahatlama ortamını teşvik etmek” istediğini söyledi.
Learnato, “Birkaç gün içinde iki modeli piyasaya sürmüş gibiyiz; önce Milano, sonra da Junior.” “Biz gerçekten eşsiziz.”
Learnato’nun önümüzdeki birkaç yıl içinde İtalyan fabrikalarında en az iki Alfa Romeo modelinin üretileceği yönündeki güvencelerine rağmen İtalyan hükümeti Stellantis’e bir kez daha saldırdı.
Başka bir gün, başka bir yasa
Mayıs ortasında, mali polis ve gümrük yetkilileri, 14 yaşındaki çocukların geçici lisansla kullanabileceği 134 adet Fiat Topolino elektrikli mikro otomobil sevkiyatına, küçük İtalyan bayrağı etiketleriyle markalanmış oldukları için el koydu. Fas’ta yapıldı, bu sefer İtalyan yasalarının çeşitli hükümlerine aykırı.
İtalyan yetkililere göre asıl çekişme noktası, son ürünü önemli ölçüde değiştiren herhangi bir üretim sürecinin, yapılan her şeyin (bu durumda minik Topolino’nun) yasal olarak kaynaklandığı anlamına geldiğini belirten bir AB düzenlemesi olan “önemli dönüşüm” kuralıydı. aslında vidaları yerine koyan ülke.
Topolino’nun bayrak etiketi, menşe konusunda dolaylı bir yanlış yönlendirmenin bile alıcıyı aldatma girişimi olarak görülebileceğini belirten 1891 tarihli eski Madrid Konvansiyonu’ndan kaynaklanan yakın zamanda sıkılaştırılan bir dizi yasaya aykırıydı. Tabii ki İtalyan yetkililer, Livorno limanına vardıklarında araçların sevkiyatına el koydu.
Fiat, Topolino’nun Torino’da tasarlanıp başka bir yerde monte edilmesi nedeniyle İtalyan üç renginin hâlâ adil bir oyun olduğuna inandığını, ancak sonuçta Roma’nın emirlerine razı olduğunu söyledi.
Stellantis’in, Fiat Panda’yı Pomigliano’daki İtalyan fabrikasında en az 2030’a kadar üretmeye devam edeceğini ve Torino’da yeni bir hibrit 500 üreteceğini duyurmasının ardından gerilim azalmış olsa da, en iyi İtalyan araçlarını kimin yaptığı sorusu, işin en kamusal kısmı gibi görünüyor çok daha derin bir mesele: İtalyan hükümeti Stellantis’i zor durumdan atlamaya zorlayarak gerçekten adil mi davranıyor?
‘Bu politikadan emin miyiz?’
Roma’daki Bocconi Üniversitesi’nden hukuk profesörü Claudio Dordi, “Alfa Romeo Junior’ın İtalya’da üretilmediği muhtemelen doğru olsa da, İtalyan şehirlerinin adlarını kullanan veya İtalya ile ilgili olan birçok otomobil, özellikle de Japon otomobilleri var” dedi. Euronews.
“Görünüşe göre bu durumda İtalyan yetkililer Stellantis’e diğer otomobil üreticilerine kıyasla farklı standartlar uyguluyor.”
İtalya’nın yasalarını bu kadar sıkı uygulayarak doğru şeyi yapıp yapmadığı sorulduğunda Dordi ikna olmadığını söyledi.
“‘Önemli dönüşüm’ kuralını uygulasak bile, oldukça yüksek yabancı içeriğe (bazı durumlarda %50’den fazla) sahip ürünleri İtalyan olarak nitelendirebiliriz.”
“Bunun aksine İtalyan sayılmayan ancak İtalyan menşeli değeri yüksek ürünler de var. Yalnızca ‘İtalyan’ olarak kabul edilen ürünleri korumak ters etki yaratabilir” diye açıkladı.
Bu uygulama, ülkelerin (özellikle AB’dekilerin) ekonomilerini güçlendirmek istiyorlarsa potansiyel işbirliğine tüm kapıları açık tutmaları gereken 21. yüzyılın küreselleşmiş dünyasında daha da az mantıklıdır.
“Neredeyse tüm ürünlerin üretim zincirlerinin farklı ülkelere yayıldığı göz önüne alındığında, bu politikanın İtalyan çıkarlarını etkili bir şekilde desteklediğinden emin miyiz? Örneğin dünya çapında İtalyan tasarımına dayalı olarak üretilen birçok otomobil var” diye belirtti Dordi.
“İtalya’nın yabancı yatırımı çekmeye veya yerel işletmeyi, yasal ve idari ortamı iyileştirerek eski İtalyan şirketlerini İtalya’da yeniden yatırım yapmaya ikna etmeye daha fazla odaklanması gerekmez mi?”
