REM’in yeniden canlı performans sergilemesi neden bu kadar önemli?

REM’in bir gün tekrar performans sergileyeceğine içtenlikle inananlar bile grubun 2008’deki son performansından bu yana dinlerini kaybetmişlerdi. Michael Stipeve grup arkadaşının öncü alt-rock grubunun asla reform yapmayacağı konusundaki ısrarı.

Ancak dün gece REM’in 2024 Songwriters Hall of Fame giriş töreninde hit şarkıları ‘Losing My Religion’ın akustik yorumunu gerçekleştirmek için sahneye çıkmasıyla bu inanç sarsıldı.

Günün erken saatlerinde basçı Mike Mills, grubun tekrar sahnede bir araya gelmesinin “kuyruklu yıldız” alacağını söylemişti.

Görünüşe göre kayan yıldızlar ara sıra Dünya’ya iniyor; New York City’deki Marriott Marquis Oteli’nde Steely Dan ve Timbaland ile birlikte onurlarını kabul ettikten sonra da tam olarak böyle oldu.

Stipe sahnede “Biz REM’iz” dedi. “Biz de bunu yaptık.”

Grubun tamamı, Hall of Fame’e katılacak yeni şarkı yazarları grubunu tanımak için törendeydi. Stipe ve Mills’in yanı sıra gitarist Peter Buck ve davulcu Bill Berry de vardı; 1995 yılında sahnede beyin anevrizması geçirdikten sonra 1997 yılında gruptan ayrıldılar.

REM en son 2008’de, Rock and Roll Onur Listesi’ne alındıktan iki yıl sonra sahne aldı. Son turları 14. ve sondan bir önceki stüdyo albümleri ‘Accelerate’ içindi. Grup, Kuzey Amerika, Avrupa ve Güney Amerika’da 77 konser verdi ve son kez 18 Kasım 2008’de Mexico City’de sahne aldı.

2011’de ‘Collapse Into Now’ adlı bir albüm daha gelecekti ve kısa bir süre sonra “grup olarak buna bir gün dediklerini” duyurdular. Karar, ilk albümleri ‘Murmur’un 1983’te yayınlanmasından yaklaşık 30 yıl sonra geldi.

“Bilge bir adam bir keresinde şöyle demişti: ‘Bir partiye katılma becerisi, ne zaman ayrılma zamanının geldiğini bilmektir.’ Birlikte olağanüstü bir şey inşa ettik. Bu işi biz yaptık. Ve şimdi bundan uzaklaşacağız” diye yazmıştı Stipe o zamanlar. “Umarım hayranlarımız bunun kolay bir karar olmadığının farkındadır; ama her şeyin sona ermesi gerekiyor ve biz de bunu doğru yapmak, kendi yöntemlerimizle yapmak istedik.”

ABD’li grup REM’in şarkıcısı Michael Stipe, 12 Ocak 2005 Çarşamba günü İsviçre’nin Cenevre kentindeki Arena’da verdiği konserde sahneye çıkıyor.

Bir grubun, REM’ler kadar kesin bir şekilde dağılması ve bunun herhangi bir olumsuz sonuca dayanmaması nadir görülen bir şeydir, ancak bunların hepsi onların çekiciliğinin bir parçası. İlişkileri iyiydi ama projeyi sürdürme dürtüsü kaybolmuştu. Ölü bir atı dövmek yerine onu otlağa saldılar.

Sadece birkaç grupta bu kadar dostane ayrılıklar yaşandı. Talking Heads akla geliyor, ancak 1991’de dağılmalarının solist David Byrne’ın kişisel kararına bağlı olduğuna dair raporlar var. Daha benzer bir örnek belki Beyaz çizgiler2011’de ayrıldıklarını da açıklayan Jack White, o dönemdeki ana motivasyonun “grubun güzel ve özel yanlarını koruma” arzusunu gösterdi.

ile yapılan bir röportajda CBSSongwriters Hall of Fame töreni öncesinde grup, dağılma kararının o zamandan beri dostluklarını nasıl güçlendirdiğine dikkat çekti.

“O noktada müzikal olarak anlaşabileceğimiz hiçbir şey yoktu. Hangi müzik, nasıl kaydedilecek, turneye çıkacağız. Akşam yemeğine nereye gideceğimiz konusunda zar zor anlaşabildik. Artık akşam yemeğine nereye gideceğimiz konusunda anlaşabiliriz,” dedi Buck.

Şarkıcı Michael Stipe (solda) ve gitarist Peter Buck (sağda) ile REM, 2008’de Doğu Almanya’nın Dresden kentinde bir açık hava konserinde sahne alıyor.

Stipe daha sonra araya girdi: “Biz de hikayeyi anlatmak için buradayız ve derin bir hayranlık ve ömür boyu sürecek bir dostlukla aynı masada oturuyoruz. Bunu yapan pek çok kişi bunu iddia edemez.”

Bu büyüleyici bir itiraf ve dünya çapındaki pek çok REM hayranının şu anda tekrar performans sergiledikleri için şokta olmalarının büyük bir parçası.

REM’i özel kılan şey onların bütünlük duygusuydu. Bu bununla çelişmiyor, ancak hala uzak bir istek olsa bile, kesinlikle bu ateşli hayranların önüne gelecek konserlere dair ümit verici bir beklenti koyuyor.

Bir REM turu elbette sismik olacaktır. Gruba aşina olmayanlar için çağdaş rock müzik üzerindeki etkilerini bir bağlama oturtmak zor. 80’lerin başında kurulan grup, rock şarkıları yapmanın tamamen farklı bir yolunun öncüsü oldu.

Hala karmaşıklık açısından zengin olan enstrümanlara daha hafif dokunuşları ve Stipe’ın çok yönlü, neredeyse konuşulan vokalleri, onları büyük yıldızlar haline getirdi ve yeni ortaya çıkan alternatif rock türünü tanımladı.

yanında PerilerREM, Nirvana’dan Kurt Cobain ve daha sonra da dahil olmak üzere yeni nesil rock efsaneleri için kesin bir ilham başlangıç ​​noktasıdır. Radyo kafa.

Şimdi onları dinlerken şarkılarının ne zaman kaydedildiğini anlamak zor. 1992’deki başyapıtları ‘İnsanlar İçin Otomatik’, piyasaya sürülmesinden bu yana geçen 32 yıl içinde piyasaya sürülen neredeyse tüm alternatif rock klasiklerinin açık ara üstünde duruyor.

Bu doğaçlama gibi görünen tek şarkılık canlı performans, daha fazla randevunun yolda olduğunu mu gösteriyor? Muhtemelen değil. Ama bir hayran hayal kurabilir.