AB Politikası. Skandal, zorbalık ve ikonoklazma: Milletvekilleri siyasi yollarını nasıl kaybetti?

AB seçimleri öncesinde siyasi dikkatler büyük siyasi partilere odaklandı; özellikle de sağcı grupların yükselişte olması ihtimali.

Ancak devam etmesi muhtemel bir eğilimin parçası olarak son yıllarda büyüyen bir grup var: hiçbir siyasi gruba ait olmayan düzinelerce evsiz milletvekili.

Şubat 2020’de, Birleşik Krallık milletvekillerinin Brexit nedeniyle ayrılmasının hemen ardından, parlamentonun yedi organize siyasi partisinden hiçbiriyle bağlantısı olmayan, bağımsız olarak oturan yalnızca 28 AB milletvekili vardı.

Şimdi 50 sandalye var ve Ipsos’un Euronews için yaptığı ankete göre, Avrupa Parlamentosu’nun Haziran seçimlerindeki 720 sandalyenin 68’ini oluşturabilirler.

Bazen bunun nedeni, İtalya’daki Beş Yıldız Hareketi gibi tüm ulusal partilerin daha geniş bir AB grubundan kopmuş olmasıdır. Ancak bazen nedenler daha kişisel veya sıradandır.

Romantizmden futbola, yolsuzluk iddialarından patrona hakarete kadar Euronews, Parlamento’nun siyasi dış grubundaki milletvekillerinin oraya nasıl ulaştığını inceliyor.

Skandal

Aralık 2022’de Avrupa Parlamentosu, yabancı aktörlerin rüşvet yoluyla parlamentonun demokratik süreçlerine müdahale etmeye çalıştığı iddialarıyla sarsıldı. Devam eden siyasi skandal, AB kurumunun tarihindeki en büyük skandal olup kurumun güvenilirliğini ve vatandaşların güvenini etkiliyor.

‘Katar Geçidi’ olarak bilinmeye başlandı ve bir dizi iç reforma ve sekiz kişinin tutuklanmasına yol açtı. Bunların arasında şu anda ön suçlamalarla karşı karşıya olan üç eski Sosyalist milletvekili de var: Yunan Eva Kaili, İtalyan Andrea Cozzolino ve Belçikalı Marc Tarabella.

Üçü de Qatargate soruşturması boyunca masumiyetlerini korudu.

Kaili o dönemde Parlamentonun başkan yardımcısıydı ve daha sonra suç ortaklığı, yolsuzluk ve kara para aklama iddiaları nedeniyle Sosyalistler ve Demokratlar grubundan ihraç edildi.

Diğer ikisi gruptan ayrılma kararı aldı ve Tarabella da Arap Yarımadası ile ilişkilerden sorumlu Parlamento heyetinden istifa etti. Üçü de milletvekili olmaya devam ediyor.

Bu yılın başlarında Letonyalı milletvekili Tatjana Ždanoka Kremlin adına casusluk yapmakla suçlanmıştı

Son zamanlarda Avrupa Parlamentosu’nu vuran tek skandal bu değil. Bu yılın başlarında Letonyalı milletvekili Tatjana Ždanoka, Kremlin adına casusluk yapmakla suçlanmıştı ancak o, Facebook’ta yayınlanan bir videoyla suçlamaları reddetmişti.

Basında çıkan haberlere göre, diğer Letonyalı milletvekilleri Ždanoka’nın münferit bir vaka olmayabileceği konusunda uyarıyorlar.

Putin’in Ukrayna’ya yönelik askeri saldırganlığını kınayan bir karara karşı oy kullanmasının ardından 2022’de Yeşiller/EFA grubundan ihraç edilmişti.

Nefret edenler

2021’in başlarında, Litvanya İşçi Partisi’nin tek milletvekili Victor Uspaskich, liberal Renew Europe grubundan atıldı. Nedeni? Sosyal medyada yayınladığı videoda LGBT bireyleri “hoşgörü gösterilmemesi gereken” “sapıklar” olarak nitelendirdi.

Litvanyalı milletvekili daha sonra özür diledi ancak grup yine de onun ihraç edilmesi yönünde oy kullandı.

Litvanya İşçi Partisi’nin tek milletvekili Victor Uspaskich

Uspaskich’in öğrendiği gibi, hakaret etmek her zaman iş yerinde başınızı belaya sokabilir; ancak bu durum patronunuza hakaret edildiğinde daha da fazladır.

Ne yazık ki bu, 2020’de Avrupa Halk Partisi’nin Alman lideri Manfred Weber’i Gestapo’ya benzeten Macar milletvekili Tamás Deutsch’a haber gibi gelmiş olabilir.

Bu sözler onun merkez sağ gruptan uzaklaştırılmasına neden oldu. Sadece bir yıl sonra, Fidesz delegasyonunun tamamı EPP’den ayrıldığında, ulusal partisinin diğer üyeleri de ona katıldı.

(İddia edilen) zorbalar

Fransız aşırı sağcı milletvekili Hervé Juvin, Kasım 2022’de aile içi şiddetten suçlu bulunarak 2021’den itibaren temyiz ettiği bir kararı doğruladı. Partisi Marine Le Pen’in Ulusal Birleşimi onu görevden aldı ve Juvin bugüne kadar Parlamentonun bütçe komitesinde tek başına çalışıyor. o zamandan beri.

Siyasi yelpazenin diğer tarafında, sol görüşlü Yunan milletvekili Alexis Georgoulis, 2020’de Brüksel’de Syriza partisinden ihraç edilmesiyle sonuçlanan bir olay sonrasında bir kadının sunduğu şikayetle ilgili olarak tecavüz ve saldırı suçlamalarıyla karşı karşıya bulunuyor.

Belçikalı yetkililer geçen yıl milletvekili dokunulmazlığının kaldırılmasını talep etmişti. Georgoulis, kadının yaptığı şikayetin “yanlış” olduğunu söyleyerek masumiyetini korudu.

Yalnızca birkaç ay sonra Sol, Fransız milletvekili Anne-Sophie Pelletier’in parlamento asistanlarına yönelik “taciz edici, uygunsuz ve saldırgan” davranışlarına ilişkin 13 ayrı raporun ardından bir başka iç ihraçla karşı karşıya kaldı.

Partisi France Insoumise, Aralık 2023’te onun ihraç edildiğini duyurdu.

Pelletier, parlamentonun tacizle mücadele komitesi tarafından yürütülen soruşturma sonucunda aklandığını söyleyerek iddiaları şiddetle reddetti.

Uyumsuzlar

Bazen milletvekilleri bu işi tek başına yürütüyor çünkü siyaset artık işe yaramıyor.

Almanya’nın aşırı sağcı Alternatif für Deutschland’ın (AfD) uzun süredir hizmet veren lideri Jörg Meuthen, Ocak 2022’de partisinin aşırı sağa kaydığı endişesi üzerine istifa etti.

Alman medyasına “Orada oldukça net totaliter yankılar duyuyorum” dedi.

Aşırı sağcı Kimlik ve Demokrasi grubunun siyasi çizgisi de Hollandalı milletvekili Marcel de Graaff’ı ikna etmedi ama çok farklı bir nedenden dolayı.

De Graaff, Rusya karşıtı olduğunu iddia ederek kimlik grubundan ayrıldı

De Graaff, 2022’de fazla Moskova yanlısı olduğu için gruptan uzaklaştırıldı. Daha sonra Rusya karşıtı olduğunu iddia ederek kimliğini tamamen bıraktı.

Yanlış kalabalığa bulaştığı düşünülen tek kişi o değil.

Ekim 2023’te Avrupalı ​​sosyalistler, partileri aşırı sağ Slovak Ulusal Partisi ile hükümete girdiğinden üç Slovak milletvekilinin (Monika Benova, Robert Hajsel ve Katarina Roth Nevedalova) üyeliklerini askıya aldı.

Sosyalistler ve Demokratlar yayınlanan bir bildiride, Ukrayna’daki savaş, göç, hukukun üstünlüğü ve LGBT haklarına ilişkin pozisyonlara atıfta bulunarak, koalisyon anlaşmasının ilerici değerlerle “uyumlu olmadığını” söyledi.

Carles Puigdemont liderliğindeki Katalan ayrılıkçılar da diğer büyük grupların kara listelerine maruz kaldı.

2017’de Katalonya’nın bağımsızlığına ilişkin tartışmalı referandumun ardından Puigdemont, İspanyol adaletinden kaçtı ve meslektaşı Antoni Comín ile birlikte 2019 Avrupa seçimlerinde bağımsız olarak yer aldığı Belçika’nın Waterloo kentinde kendini evinde gibi hissetti.

Kendilerinin ve parti üyesi Clara Ponsatí’nin Yeşiller/EFA grubuna katılma talebi, grubun halihazırda diğer sol Katalan bağımsızlık partilerine ev sahipliği yapması nedeniyle reddedildi.

Bu talep, kısmen muhafazakar Flaman partisi NVA’nın Puigdemont’u Belçika’da kendi isteğiyle sürgüne gittiği sırada desteklemesi nedeniyle Yeşiller içinde bir iç bölünmeye neden oldu. Üçlü, Yeşiller’e katılmak için yapılan oylamayı kazanamayacakları netleşince geri çekildi ve şimdi bağımsız olarak oturuyorlar. Bu, Katalan Avrupa Demokrat Partisi’nin 2018’de liberallerden ihraç edildiği Puigdemont için de bir ilk değil.

İkonoklastlar

Bazen milletvekillerinin siyasi gruplarından ayrılma nedenleri düzgün bir sınıflandırmaya meydan okuyor ve ayrılma nedenleri de siyasetleri kadar benzersiz.

Partisinin desteklediği bir dizi Kovid-19 önlemine o kadar karşı çıkan ve ayrılan aşırı sağcı milletvekili Francesca Donato için de durum aynı.

Donato kararnameleri “özgürlük öldürücü” ve “ayrımcı” buldu ve Matteo Salvini’nin Lega partisinden ayrılarak Democrazia Cristiana’ya katılarak bağımsız bir milletvekili oldu.

Diğerleri sadece kalplerinin peşinden gitti.

Eski Yeşiller milletvekili Martin Buschmann, 1990’lı yıllarda Alman aşırı sağ NPD partisine üye olduğunun ortaya çıkması üzerine görevinden istifa etti.

Kararın siyasi olmaktan çok kişisel olduğunu açıkladı: Talihsiz aşık daha sonra medyaya kendisinin sadece genç ve aptal olduğunu ve siyasi ayrımın diğer ucundan bir kıza aşık olduğunu söyledi.

Yunan milletvekili Theodoros Zagorakis’i partisinden, yani futboldan ayrılmaya ikna eden şey, daha farklı, daha derin bir aşktı.

Eski bir profesyonel oyuncu ve ülkenin iki büyük futbol kulübünden biri olan PAOK FC’nin başkanı olarak Zagorakis, görünüşe göre PAOK’un Yunanistan’ın en üst liginden çıkarılması kararını tolere edemedi.

Yunanistan başbakanı Kyriakos Mitsotakis, Zagorakis’i 2020’nin başlarında Yeni Demokrasi partisinden bizzat ihraç etti; ancak eski futbolcu, sadece iki hafta sonra kendisine sosyalistler arasında yeni bir Avrupa evi bulmayı başardı.