Geçmişten gelen patlama: 17. yüzyıl İngiltere’sinde müziğin nasıl duyulduğunu ve yayıldığını dinleyin

Baladlar çok popülerdi ve ‘Stairway to Heaven’dan bahsetmiyoruz.

Bunlar doğrudan balladeer’ların ağzından söylenen şarkılardı: halkın dinleme zevki için bir yerden bir yere gidip şarkı sözlerini müziğe ayarlayan müzisyenler.

Çaldıkları melodiler genellikle zaten biliniyordu. Ancak bu gezgin sanatçılar şarkı sözlerini kendileri bulmak yerine, yetişmekte olan bir şarkı sözü yazarından yeni bir şarkı sözü satın almış olabilirler.

Ve böylece bildiğimiz ticari müzik pazarı doğdu.

Bu, Queen’s University Belfast’ta tarih profesörü Christopher Marsh ve Warwick Üniversitesi’nde fahri okuyucu olan Angela McShane’nin çalışması olan 100 Ballads adlı yeni bir Birleşik Krallık araştırmasına göredir.

Projenin bir parçası olarak Marsh ve McShane, 17. yüzyılın en çok dinlenen parçalarından bazılarını belirlediler ve ardından çağdaş müzisyenler The Carnival Band’i, ilgilenen herkesin proje kapsamında ücretsiz olarak dinleyebilmeleri için bunları yeniden yaratmaya davet ettiler. İnternet sitesi.

18. yüzyıldan kalma daha sonraki bir balad şarkı sayfası

Ve bunların hepsi kulağa çok tuhaf gelse de, o zamandan beri olduğu gibi Shakespeare, konu müzik piyasasına gelince, zaman her şeyin ilacı değil.

Bu dönemdeki şarkı yazarları, çalışmalarının, enflasyona rağmen yüzyıl boyunca sabit kalan, sayfa başına bir kuruşluk standart bir ücret getirmesini bekleyebilirlerdi.

Bir bakış Spotify’ın mevcut telif hakkı modelibunların hâlâ devam eden oranlar olduğunu öne sürebiliriz.

Peki ya Avrupa?

17. yüzyıl müzik sahnesinin İngiltere sınırlarının ötesinde nasıl olduğuyla ilgilenen Euronews Culture, kanalda neler olup bittiğini öğrenmek için projeden Christopher Marsh ile temasa geçti.

100 Ballads projesinin kapsamı İngilizce olsa da Marsh bize şunları söyledi: “Fransa, Almanya, İtalya, Hollanda, Norveç ve diğer ülkelerde çok benzer yayın, satış ve gezici performans modellerini gösteren pek çok çalışma şu anda devam ediyor” şimdi Çek Cumhuriyeti.

Bernhard Keil’in çevresi tarafından şarkı söyleyen ve müzik notasını tutan bir köylü, c. 1660

Ne yazık ki, bu yerlerdeki müzik sahnesine dair oluşturabileceğimiz tablo, İngiltere’dekinden daha az eksiksiz olabilir, çünkü ‘İngilizce şarkıların hayatta kalma oranı, başka yerlerde basılanlara göre daha yüksektir.’

Bunun nedeni, balad notalarının ucuz bir yayınlama biçimi olması ve Avrupa’nın aksine, ‘İngiliz baladlarının en ayırt edici özelliği, çoğunun toplanıp gelecek nesiller için korunmasıydı.’

Karşılaştır ve kıyas et

Buna rağmen Marsh bize, o dönemde İngilizce ve diğer Avrupa pazarlarının dinlediği müzikler arasında hala birçok örtüşme olduğunu söylüyor.

Çoğu zaman şarkı sözleri olmasa bile melodilerin kendisi kanalda taşınıyordu. Marsh’ın “17. yüzyıl İngiltere’sinin muhtemelen en iyi bilinen ballad melodisi” olduğunu söylediği “Fortune my Foe” adlı şarkı kesinlikle bu yolculuğu gerçekleştirdi.

Marsh, bunun ‘Englesche Fortuyn’ ve ‘Fortuyn Anglois’ olarak bilindiği Hollanda’da kelimenin tam anlamıyla yüzlerce şarkının söylenmesi için kullanıldığını söylüyor.

Kendi başınıza dinlemek istiyorsanız 100 Ballads sitesine gidin ve sıraya girin 20 numaralı balad: “Aşık’ın, Hanımlarının iyiliğini kaybettiği için Talih’e karşı haykırdığı tatlı bir Sone”.

Egbert van Heemskerck II’nin Şarkı Söyleyen Köylüleri, 17. yüzyılın sonları

Ve İngiliz pazarının kıtaya melodilerini ihraç ettiği gibi, kıta da melodilerini İngiltere’ye gönderdi. Marsh’a göre, ‘İngiltere’de “Rogero” olarak bilinen melodi, İtalya’da “Ruggiero” havası olarak bilinen bir müzik parçasından türetilmiştir.’

Benzer şekilde, İngilizlerin ‘İspanyol Pavanı’ olarak adlandırdığı şeyin “kökeni İtalya’daydı, daha sonra önce İspanya’ya, sonra da İngiltere’ye gitti.”

Bunları dinlemek için 1 numaralı baladları isteyeceksiniz. 10Ve 99sırasıyla.

Avrupa haberleri müzikle ayarlandı

Marsh’a göre “Avrupa’daki pek çok öykünün İngiliz yazarlar tarafından alınıp son derece başarılı şarkılara dönüştürüldüğü açık.”

Bazen bu hikayeler gerçek olaylara dayanıyordu, bazen de değildi.

Balad No. 35Marsh’ın söylediğine göre Faust’un şeytanla yaptığı anlaşma muhtemelen 1587 tarihli bir Alman broşüründen esinlenmişti.

Faust und Mephisto, Anton Kaulbach c. 1900

No.lu baladın kredisini veriyor. 29, beyaz işverenlerini öldüren siyah bir hizmetçi hakkında, İtalyan Rahip Matteo Bandello’nun 1554’te yayınlanan ‘romanları’na.

Marsh’ın ‘kıtadaki İngiliz gezginler hakkındaki sözde ‘gerçek’ hikayeler’ olarak adlandırdığı şey açısından baladlar hayır. 6, 22, Ve 31hepsi Avrupa’yı dolaşan İngilizler hakkında tuhaf hikayeler anlatıyor.

Ancak bu sadece intihal ve masallardan ibaret değildi.

Marsh şunu belirtiyor: “Web sitesindeki 100’den fazla süper başarılı şarkının içeriği ve popülaritesinden, İngiliz balad tüketicilerinin kıtadan gelen hikayeler ve haberlerle derinden ilgilendikleri açıkça görülüyor.”

Pek çok örnekten iki örnek veriyor: “No. 56, 1683’te Osmanlı’nın Viyana kuşatmasının kaldırılmasını kutluyor; No. 74 ise 16. yüzyılın ortalarında Protestanlığı nedeniyle idam edilen Fransız bir genç kız hakkında bir şarkı içeriyor.”

Belki de modern izleyicinin bunlarla bağ kurabileceği çok fazla şey yoktur. Ama gelince 31 numaralı baladYukarıda atıfta bulunulan, o hala iniyor.

Marsh, bunun ‘1660’lar ile 1680’ler arasında Avrupa’yı gezen iki İngiliz gezgin’ hakkında olduğunu söylüyor. ‘İngilizlerin 1649’da krallarını idam etmesi nedeniyle her yerde küçümsenmeleri’ nedeniyle yolculukları oldukça bozulur.

Şarkı sözleri ve müzik değişse de kıtanın İngiliz turistlere ve onların politik karar alma süreçlerine karşı duyduğu antipati her zaman bir hit olacak.