Mehmet Perinçek: Avrupa’da ‘Avrupa için Avrupa’ dalgası yükseliyor, gelen Amerikancılık yapıyorsa gidiyor

“Bugün Avrupa’da nerede bir seçim olsa konuşulan tartışılan şey şu; adaylar Rusya’ya nasıl bakıyor, Ukrayna’ya dayanak olacak mı olmayacak mı? İşin püf noktası bu. Rusya’ya ve Ukrayna savaşına bakış yalnızca o ülke ile Rusya ortasındaki alakalara dair bir şey değil, bu genel programatik bir şeyi tabir ediyor. Sen Avrupa için mi yaşıyorsun Amerika için mi yaşıyorsun? Bunu gösteren bir şey. Yani Rusya’yı az ya da çok sevmekle alakalı bir şey değil. Rusya’yı istediğin kadar sev ya da sevme; bir Avrupalı için, bir Alman yönetici için, bir Fransız devlet adamı için Rusya dost olmalıdır. Zira oradan gaz alacaksın, oraya bir şeyler satacaksın. Bu büsbütün çıkarlarla ilgili bir şey. Hasebiyle birinci bakılan şey Rusya’ya karşı bakış oluyor. O bakımdan da Almanya seçimlerinde bu ön plana çıkıyor. Birinci tartışılan nokta Ukrayna savaşına tamam mı devam mı? İkincisi Almanya’nın sanayisizleşmesi. Bunu konuşacaksanız da tekrar Rusya’ya dönmek zorundasınız, zira güç sorunu baş gösteriyor.”

“Amerika’nın dayattığı siyasetlere uyması ile birlikte Avrupa iktisadı önemli bir kriz içerisine girdi. Bu birinci kriz kendisini güç sorunu ile gösterdi. Kuzey Akım-2’yi reddettiğiniz vakit, Rusya’dan gaz, petrol almayı bıraktığınız vakit Avrupa endüstrisinin ana damarlarını kesip atmış oluyorsunuz. Ucuz güç yerine Amerika’dan üç, dört katı değerliye, daha az ölçülerdeki ve lojistik manasında daha uzun müddetlerde size ulaşacak enerjiyi seçmiş oluyorsunuz. Bu yalnızca meskenini ısıtmak isteyen bir Almanı, Fransız’ı etkilemiyor. Olağan elektrik faturalarının artması toplumsal meseleleri da beraberinde getiriyor lakin bundan çok daha ötesinde dünyanın motor gücü Alman endüstrisini önemli bir biçimde kilitleyen bir duruma geldi. Yalnızca Alman değil, Fransa, İspanya’da vs. otomobil fabrikaları kapanmaya başladı. Bu da onun üzerine Almanya’yı ‘hasta adam’ ilan edilecek duruma getirdi.”

“Ben Atlantik basınını yakın takip ediyorum ve her gün Batı iktisadı ile ilgili alarm veren yazılar çıkıyor. Hepsine baktığınızda Atlantik sisteminin devamını savunan ve hiçbir biçimde Avrasyacı yahut Doğu ile ittifak yapmak üzere fikirleri olmayan sapına kadar Atlantikçi medya her gün İngiliz iktisadının içindeki krizi, Almanya’nın hasta adam olduğunu, Fransızların çok makûs çuvalladığını anlatıp duruyor. Buna natürel Amerika da dahil, Amerika’nın içine düştüğü borç batağı vs. güçte yaşanan kriz bir üretim sıkıntısını ortaya çıkardı. Almanya seçimlere giderken en temel tartışılan unsurlardan bir tanesi sanayisizleşme. Almanya’da birinci sefer fabrikalar kapanıyor ve açmamak üzere kapanıyor. Bunun üzere çok sayıda örnekler var. AFD Partisi’nin eş lideriyle konuştuğumda 2025 yılında çok sayıda Alman şirketinin iflas edeceğini söylemişti. Çabucak çabucak bütün Avrupa ülkelerinde bu cins gelişmeleri görüyoruz. Sanayisizleşme dediğimiz vakit işsizliğin artması kelam konusu oluyor, üretimin düşmesiyle enflasyon oluyor, gücün zamlanmasıyla insanların günlük omurlarındaki yük de önemli bir halde artmaya başlıyor. Bir yandan Çehov’u yasaklarken bir yandan haftada bir kere yıkanın açıklaması yapılıyor, Almanya’da Kongre’de ışıklar az çalıştırılıyor vs. Rusya üzere bir pazarı da kaybetmiş oluyor.”

“Avrupa bir taraftan Rusya’nın ham unsurunu alıyor, öbür taraftan da kendisi onları işleyip satıyordu. Aslında Rusya’nın aleyhine, Avrupa’nın lehine olan bir ticaret vardı. Örneğin Finlandiya; Finlandiya Rusya’nın ağaçlarını alıyordu, sonra bunları işleyip mobilya olarak Rusya’ya 5 katına satıyordu. Ukrayna sonrası ‘Biz size ambargo uyguluyoruz, ağaçlarınızı almayacağız’ dediler. Bunun sonucunda bu mobilyaları Rusya yapmaya başladı. Avrupa zannetti ki Rusya’nın bir alternatifi olmayacak ve çok önemli bir ekonomik krize sürüklenecek. O denli olmadı. Rusya kendisine yeni ortaklar buldu. Bugün Moskova’da sokakta yürüdüğünüzde sağınız solunuz Çin arabası. Olanlar da lüks otomobiller. Onun dışında evvelden Avrupa’dan gelen ilaçlar artık Hindistan’dan geliyor. Hindistan orada kazanan oldu. Rusya evvelce Avrupa’ya sattığı petrolü Çin’e, Hindistan’a, öteki ülkelere satışını 5’e, 10’a katladı. Yani Avrupa Rusya’nın hayatından ekonomik olarak çıkınca Rusya onu diğer bir şeyle doldurdu lakin Avrupa Rusya çıkınca onun yerini ne ithalat ne de ihracat manasında dolduramadı. Avrupa’daki krizin temel nedenlerinden biri de bu.”

“Bununla birlikte iş yalnızca ekonomik kriz seviyesinde de kalmadı. Bir de savaş kışkırtıcılığı o denli boyutlara ulaştı ki Macron’lar vs. Ukrayna’ya asker göndermeyi konuşmaya başladılar. Avrupalı açısından bu da değerli. Avrupalı savaşları sinemalardan izler, üzülüyormuş üzere yapar. Lakin savaş onlara daima uzaktadır. Artık Avrupalıların bizzat kendisi askere alınma ve Rusya’ya karşı savaşma ile karşı karşıya kalacak. Bu doğal ekonomik krizin yanında çocuklarını, eşlerini kaybedebilecekleri ortamın doğmasına neden oldu. Bu da önemli bir kriz. Avrupa’daki hükümetler Ukrayna’ya silah vererek, Ukrayna’nın Rusya’ya karşı gerçekleştirdiği terör faaliyetlerini destekleyerek savaşı körüklediler.”