Rönesans, gerçeküstü, neon: Tüm biçimleriyle göğüsler Venedik Bienali gösterisinde merkezde yer alıyor

2024’te büyük bir teminat sergisi Venedik Bienaligöğüslerin ikonografisine ve sembolizmine adanacak.

İster 16. yüzyıldan kalma emziren Meryem Ana resmi, ister 20. yüzyıl moda tasarımından giyilebilir göğüs zırhı olsun, bunlar bir sanat eseridir.

Palazzo Franchetti’deki ‘Göğüsler’ resim, heykel, fotoğraf ve film alanlarını kapsayan eski ustalardan modern tanıtıma kadar eserleri sergiliyor.

Küratörlüğünü Carolina Pasti’nin üstlendiği gösteri, annelik, güçlenme, cinsellik, beden imajı ve hastalık gibi çeşitli temaları yansıtıyor. Ayrıca göğüslerin sosyo-politik gerçekleri tartışmak, tarihsel geleneklere meydan okumak ve kişisel ve kolektif kimlikleri ifade etmek için nasıl bir katalizör görevi gördüğünü de araştırıyor.

Katalog fonlarının yüzde 30’unu kanser araştırma vakfı Fondazione IEO-MONZINO’ya bağışlayacak olan gösteri, sanat kanalıyla meme kanseri konusundaki farkındalığı artırmayı amaçlıyor.

16. yüzyıldan çağdaş sanata göğüsler

Ziyaretçiler beş odalı sergiye, meme kanseri farkındalığının renginden ilham alan ve 35 göğüs lambasından oluşan tavana sahip pembe bir geçit olan Booby Trap ile girecekler.

Birinci odada göğüslerin tarihsel temsili ve kadın bedeniyle ilgili anlatıların inşası inceleniyor. Sergide, Cindy Sherman’ın ‘Tarih Portreleri’ni etkileyen 16. yüzyıl tablosu ‘Madonna del Latte (Madonna Çocuğu Emziriyor)’ yer alacak ve aynı zamanda Richard Dupont, Teniqua Clementine Crawford ve Sherrie Levine gibi çağdaş sanatçıların Rönesans unsurlarını figüratif çalışmalarına nasıl dahil ettiği vurgulanacak. resimler.

Sol: Robert Mapplethorpe, Göğüsler/Lisa Marie, 1987, Jelatin gümüş baskı, 61 x 53,3 cm. Sağda: Cindy Sherman, İsimsiz #205, Tarih Portreleri serisinden, 1989.

İkinci odada Pasti, heykeltraşlık uygulamalarına ilham kaynağı olan göğüsleri inceliyor. Alanda, Marcel Duchamp’ın bir kitap kapağına yapıştırılmış köpük kauçuk göğüs içeren ‘Prière de toucher (Lütfen Dokunun)’ ve Salvador Dalí’nin fetişleştirilmiş ve uhrevi bir kadın temsili olan ‘Salyangoz Göğüslü Çıplak’ tablosu gibi sürrealist sanat eserleri yer alıyor.

Üçüncü oda, fotoğraf merceğinden dijital medyanın göğüslerin temsili üzerindeki etkisini inceliyor. Robert Mapplethorpe ve Irving Penn’in Sürrealist fotoğrafları, göğüslerin bazen gizemli manzaralar veya olağan bağlamlarından kopuk soyut formlar olarak tasvir edildiği rüya gibi, sembolik veya soyut unsurlar kullanıyor.

Dördüncü odada sanatlarında göğüsleri parçalayan, soyutlayan ve yapısöküme uğratan sanatçılar yer alıyor. Eserler, bir mizah anlayışı aşılayarak kadın formuna dair katı kavramlara meydan okuyor, geleneksel idealleri yıkıyor ve beden pozitifliği ve kendini kabul etme konusunda daha geniş bir tartışmaya yol açıyor.

Allen Jones’un mankeni zırh ve dini kıyafetler gibi tarihi etkilerle yankılanırken, Charlotte Colbert’in ‘Mastektomi Mameria’sı vücudun gücü, yenileyici doğası ve potansiyelinin bir anıtıdır.

Laure Prouvost’un bir filmi Güzellikleri Görmek İçin Dört beşinci odada gösterilecek. 2022’de çekilen on beş dakikalık film, üç kadını ve sanatçının yeni doğmuş çocuğunu, insan yaşamının dönüşüm aşamalarını hatırlatan bir dizi deniz canlısının yanında tasvir ediyor.