Ursula von der Leyen, yakın geçmişte Avrupa Birliği’nin en dönüştürücü yıllarına başkanlık etti. Ancak bir dizi olağanüstü krizi atlattıktan sonra ideolojisi bu yolda kaybolmuş olabilir.
Von der Leyen Brüksel’e taşındığından beri birkaç sakin gün geçirdi. Avrupa Komisyonu’nun ilk kadın başkanı olarak göreve başlamasından sadece üç ay sonra, onun yöneticisi milyonlarca insanı öldüren, ekonomiyi durma noktasına getiren ve zengin hükümetleri temel tıbbi malzemeleri elde etme konusunda çabalayan küresel bir salgınla karşı karşıya kaldı.
Bu zorlu sınav, başkanı bir kriz yöneticisine dönüştürdü; bu pozisyonla başlangıçta mücadele etti, ancak daha sonra seviniyor gibi göründü. Daha sonra Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, acı verici bir enerji krizi, düzensiz göçte istikrarlı bir artış, kavgacı bir Çin, her yerde bulunan çevrimiçi tehditler ve iklim değişikliğinin yol açtığı artan yıkım boyunca bloğa rehberlik etmekle görevlendirildi.
Von der Leyen, neredeyse beş yıl süren acil durumların ardından şimdi en tepede ikinci bir şans istiyor: merkez sağdan oluşan siyasi ailesi adına Spitzenkandidat veya lider aday olarak yarışıyor. Avrupa Halk Partisi (EPP), bir dönem daha Komisyona başkanlık edecek. EPP’nin öngördüğü zaferle çıkmakHaziran seçimlerinde şans von der Leyen’in lehine.
Kampanya yoğunlaştıkça mirası ve iddialı politikaları üzerindeki inceleme de artıyor. Verdiği sözleri yerine getirdi mi, yoksa bozdu mu? Ona güvenilebilir mi? Bunlar bloğun en güçlü kurumunu yönetmeye çalışan bir aday için meşru sorular. Ancak inceleme kaçınılmaz olarak von der Leyen’i çevreleyen daha gizemli bir soruya uzanıyor: O hâlâ muhafazakar mı?
Mart ayındaki EPP kongresindeki konuşmasında, II. Dünya Savaşı’na atıfta bulundu ve aile değerleri, güvenlik, sınır kontrolleri, ekonomik büyüme, rekabet gücü ve çiftçiler gibi çeşitli konulara değindi; kanat seçmenler.
Ancak müdahalede Hıristiyan Demokrasisinden yalnızca bir kez bahsedilmesi dikkat çekiciydi. Hiçbir yerde “muhafazakar” kelimesi bulunamadı.
Daha da dikkat çekici olanı şuydu: kırıcı mektup EPP’nin Fransız delegasyonu Bükreş’teki kongre öncesinde von der Leyen’in adaylığına karşı çıkmıştı. Les Républicains (LR), Alman’ı “teknokratik sürüklenme”, “büyümeyi azaltma politikaları” ve “kitlesel göçü” kontrol edememe nedeniyle eleştirdi.
Mektupta, “Sayın Macron’un (Fransız cumhurbaşkanı) adayı ve sağın değil, Avrupa çoğunluğunun sürekli olarak sola kaymasına neden oldu” deniyordu.
Birkaç gün önce sosyalistler toplanmıştı Roma’daSosyalistler ve Demokratlar (S&D) başkanı Iratxe García Pérez’e, grubunun tartışmasız lider von der Leyen’i ikinci dönem için destekleyip desteklemeyeceği soruldu.
García Pérez, grubunun müzakereye açık olduğunu söyledi ancak “politikalarımızı kabul etmeyen” bir adayı desteklemeyecekleri konusunda ısrar etti. Daha sonra EPP’yi ana akımdan vazgeçtiği ve aşırı sağın konuşma konularını benimsediği yönünde kapsamlı bir şekilde kınadı. Gazetecilere “Bu gerçek bir tehlike” dedi.
Uzlaşma ve ideoloji
Sağ ve sol seçimler öncesinde pozisyonlarını sertleştirirken, von der Leyen’in başarıları ortada kalmış gibi görünüyor.
Son beş yılda Komisyon, haklara hitap eden politikalar tasarladı; kapsamlı reformİltica prosedürlerini hızlandırmak, daha sert cezalarinsan kaçakçıları için Komşu ülkelerDüzensiz göçü engellemek için, artırmayı planlıyor savunma sanayive adreslenecek bir araç kutusu demografik değişiklikler.
Öte yandan von der Leyen’in yöneticisi sol tarafından sıcak bir şekilde karşılanan girişimlere öncülük etti. 100 milyar Euro’luk planSalgın sırasında istihdamın sürdürülebilmesi için çalışma koşullarının iyileştirilmesine yönelik yeni kurallar platform çalışanlarısağlamak için standartlar yeterli asgari ücretiçin öncü bir yasa gazetecileri korumaktarihte ilk defa devlet müdahalesinden LGBTIQ stratejisive en önemlisi, bloğu 2050 yılına kadar iklim açısından nötr hale getirmeyi amaçlayan geniş bir politika dizisi olan Avrupa Yeşil Anlaşması.
Ancak önerilerini ideolojik bir alana sığdırmak, von der Leyen’in gerçek inancının tam bir resmini vermekte başarısız oluyor. Bunun yerine, Antlaşmalara göre bağımsız olan ve bloğun genel çıkarlarını desteklemeyi amaçlayan bir kurum olan Avrupa Komisyonu’nun özel yapısını hatırlatıyor.
Avrupa Politika Merkezi’nin (EPC) genel müdürü Fabian Zuleeg, Parlamento ve üye devletlerle sürekli müzakere yapan başkanın ideoloji yerine uzlaşmayı tercih etmekten başka seçeneği olmadığını söylüyor.
“Birçok durumda tam bir kriz yöneticisi oldu. Kesinlikle Kovid ve Ukrayna’da. İlk etapta bu ideolojiyle ilgili değildi. Tepki vermekle ilgiliydi. Ancak elbette bazı tercihler de değişti. Zuleeg bir röportajda “Ama bu büyük ölçüde üye devletlerle etkileşim içinde oldu” dedi.
“Avrupa perspektifinden bakıldığında oyunun adı pragmatizmdir. Pragmatik tavizler vermelisiniz, böylece işleri halledebilecek kadarını gemiye katabilirsiniz.”
Von der Leyen’in amiral gemisi eylemlerinden bazıları, örneğin Çin’den risk azaltmaBüyük Teknolojiyi dizginlemek, Ukrayna’ya mali destek, genişlemenin yeniden canlandırılması ve aşıların ortak satın alınması, çizgiyi daha da bulanıklaştırıyor çünkü bunlar yelpazenin her iki tarafını da yatıştırabiliyor.
Von der Leyen, bu hassas konuları kutuplaşma ve muhalefet riski taşıyan partizan bir bakış açısıyla ele almak yerine, bunları “Avrupa çözümleri” gerektiren “Avrupa’nın zorlukları” olarak çerçeveliyor; belirsiz ama akılda kalıcı bir ifadeyi politika müdahalelerini savunmak ve yukarıda kalmak için sıklıkla kullanıyor. mücadele.
Zuleeg, “(Görev süresi) onun çok daha karakteristik özelliği, tüm bu sorunlara Avrupa çözümleri fikrini fazlasıyla öne çıkarmış olmasıdır” diye belirtiyor. “Ve bazı durumlarda, ayrıntılara baktığınızda şunu söylemek gerçekten çok zor: Bu gerçekten sol mu yoksa sağ mı? İkisi arasında kolayca ayrım yapabileceğinizi sanmıyorum.”
‘Kraliçe Ursula’
Von der Leyen’in dikkatli pragmatizmi, son beş yılda biriktirdiği yüksek profil ve medyada yer almasına rağmen, yalnızca siyasi inançlarını çevreleyen gizemi daha da artırıyor.
Istituto Affari Internazionali (IAI) direktörü Nathalie Tocci, von der Leyen’e atfedilebilecek üç ideolojik ilkeyi tanımlıyor: Avrupa entegrasyonuna güçlü bir bağlılık, Transatlantik ittifakına güçlü bir bağlılık ve sonuncusu olan İsrail’e güçlü bir bağlılık. bu da onun Alman geçmişine yanıt veriyor.
Tocci euronews’e “Onun bu inançlarından vazgeçeceği bir dünya hayal edemiyorum” dedi. “Geri kalanının gerçekten kapmak için hazır olduğunu düşünüyorum.”
Tocci, Von der Leyen’in gündemini ve anlatısını “uygunsuz bir şekilde” yeniden formüle etmeye istekli olduğunu söylüyor. 2019’da heyecan verici bir onay oyu için Parlamento’ya çıktığında Yeşil Anlaşma’ya büyük yatırım yaptı ve o zamanlar manşetlere çıkan iklim hareketini hatırlattı. Dört yıl sonra harekete geçti muafiyet önermekÇiftçi protestolarını bastırmak amacıyla Yeşil Anlaşma’ya katıldı.
Göç, Başkan’ın sığınmacıların içinde bulunduğu kötü durum hakkında sempatiyle konuşan hümanist bir bakış açısı ile daha sıkı kontroller yapılması çağrısında bulunan ve göçmenlerle anlaşmalar imzalayan katı bir yaklaşım arasında gidip geldiği bir başka alandır. otoriter rejimler.
Tocci, “Günün siyasi eğilimine bağlı olarak göç konusunda ya nispeten açık ve liberal olabilir ya da biraz muhafazakar olabilir” diyor. “Bunlar onun pek sağlam inançlara sahip olduğunu düşünmüyorum.”
Açıkça konuşmak için isminin açıklanmasını istemeyen bir AB yetkilisi de benzer bir görüş ifade ederek, von der Leyen’in “ideolojik konumlar arasında fırsatçı bir şekilde geçiş yaptığını ve o sırada kendi çıkarlarına ve çıkarlarına uygun olanla aynı hizaya geldiğini” söyledi.
Yetkili, “siyasi belirsizlikten” bahsederek, “Tutarlı politika uygulaması gözle görülür derecede eksik; eylemler genellikle temel meseleleri ele almaktan ziyade fotoğraf fırsatlarını yakalamaya yönelik görünüyor.” dedi.
Bu şikayetler Brüksel’de olağandır. Her ne kadar von der Leyen kararlı liderliği, iddialı vizyonu ve enerjik retoriği (krizleri atlatmaya yardımcı olan beceriler) nedeniyle geniş çapta övgüler almış olsa da, sıkı sıkıya bağlılığının ötesinde çok az istişarede bulunarak veya hiç istişarede bulunmadan yasama döngüsünü ilerlettiği için defalarca eleştirildi. danışman çemberi, bazılarıdoğrudan Berlin’den getirdi.
Merkezileşmeye olan tutkusu, uzak karakteri ve tartışmalı konulardan kaçınması ona Brüksel’de “Kraliçe Ursula” lakabını kazandırdı ve hesaplı ne çok sağ ne de çok sol kampanyasının bunu güçlendirmesi kaçınılmaz.
Tocci, “İklim konusunda ilericiydi çünkü seçilebilmek için yeşil oylara ihtiyacı vardı” dedi. “Bu bir bakıma ödenmesi gereken bedeldi. Peki bu onun buna hiç inanmadığı anlamına mı geliyor? Hayır, mutlaka değil. Ama bu onun buna kesin olarak inandığı anlamına mı geliyor? Mutlaka da değil. “
Tocci, “Kendisi ideolojik olarak bağlı değil” diye devam etti. “Yani eğer şimdi muhafazakarların kendisine oy vermesine ihtiyaç duyuyorsa, o zaman muhafazakar olacaktır.”
