Dünya Davulcular Günü: Dünyayı değiştiren beş davulcu türü

Bugün sadece Dünya Fare Günü – aynı zamanda Dünya Davulcular Günü! Bu evrensel perküsyon kutlaması şüphesiz takvim tarihinin müzikte kullanılan en popüler zaman işareti olan 4/4 olması nedeniyle seçilmiştir.

Davulcular hakkında eski bir şaka vardır. Bir davulcunun kapınızda olduğunu nasıl anlarsınız? Ne zaman geleceğini bilmiyor.

Pek çok grupta alay konusu olsalar da, bugün ses dalgalarını süsleyen en iyi beş davulcu tipinin bir listesini derleyerek grubun en iyilerini seçiyoruz.

Eski tarz rock solosu

Rock’n roll’un büyükleriyle başlamadan muhteşem davulcular hakkında konuşmak imkansız. Bir davulcunun taklidini yapması istendiğinde, tüm gezegenin Keith Moon’un çalmasına benzer bir şey yapmasının bir nedeni var.

Merhum büyük Keith Moon, mod efsaneleri The Who’nun arkasındaki itici güçtü. Hızlı yaşadı ama daha hızlı oynadı. Moon, grup arkadaşları Roger Daltry, Pete Townsend ve John Entwistle’ın rock tarzlarına yeni bir soluk getirdi.

Klasiklerin yanı sıra sallanan davul solosu kadar küstah ve neşeli bir şeyi başka nerede duyuyorsunuz? En sevdiğim Moon örneği, grubun nefes kesen macerası ‘Won’t Get Fooled Again’in müzikal ara sahnelerinde Moon’un setine vurma şekli olmalı.

Bu tür davulculukta onurlu sözler, güçlü çalımı grubun hüzünlü fantezisini güçlendiren Led Zeppelin’den John Bonham’a ve itici sezgileri Nirvana’ya ve kendi projesi Foo Fighters’a hayat veren Dave Grohl’a gitmeli.

En iyi hip-hop örneği

En iyi hip-hop ustalarının hepsinin ortak bir noktası var: harika ritimlere olan sevgileri. Hip-hop’un yıllıkları, türün 80’li ve 90’lı yıllarda patlamasından bu yana ikonik şarkılar yaratmak için kullanılan ve istismar edilen sevilen örneklerle doludur.

Müzik tarihinin en çok örneklenen davul parçalarından biri olarak anılan Gregory Coleman, bu listede beklediğiniz bir isim olmayabilir ama onun sesini tanıyacağınızdan eminiz.

Coleman, 1969’da ‘Amen, Brother’ adlı bir parça yayınlayan funk ve soul grubu The Winstons’ın davulcusuydu. Winstons, ABD’nin güneyinde çok ırklı bir grup olarak performans göstermede yaşanan zorluklar nedeniyle 1970’te kısa bir süre sonra dağıldı.

Ama Winston’ların sesi yaşamaya devam etti. “Amen Break” olarak bilinen “Amen, Brother”ın davul molası, müzik tarihinde en çok örneklenen kayıtlardır ve NWA’nın “Straight Outta Compton” şarkısından Futurama tema şarkısına kadar her şeyi içerir.

Ne yazık ki, Winston’lar Amen Break’in kullanıldığını ancak 1996 yılında telif hakkı ihlali iddiası için zaman aşımı geçtikten sonra öğrendiler ve bu nedenle hiçbir telif ücreti almadılar. Coleman 2006’da evsiz ve yoksul bir halde öldü ve muhtemelen müziğe yaptığı katkının farkında değildi.

Eşlik eden perküsyoncu

Özellikle rock müzik dünyasında biraz gösterişçiliğe yönelik bir tercih var. Ancak birçok grup için gizli silah genellikle elini abartmayan bir davulcudur. Paradidling’i minimumda tutan ve bunun yerine perküsyona eşlik etmenin kaba sololar yerine değerini anlayan biri.

Ringo Starr ve Meg White’a girin. Starr, hem müzik hayranlarının hem de grup üyelerinin öfkesine maruz kalmış olsa da (“Beatles’ın en iyi davulcusu bile değil”), şüphesiz ki muhteşem dörtlü’nün inanılmaz başarısının temel taşlarından biri.

Bir dönemin başlangıcında performans sergileyen ve kayıt yapan Starr, rock yıldızı bir davulcunun nasıl olabileceğine dair kalıbı şekillendirdi. Sadece yüksek sesle konuşmakla ilgilenmiyordu, Starr tamamen yenilikle ilgileniyordu. Kite grup arkadaşlarının bildiği aynı merak ve deneyim duygusuyla yaklaştı. Her biri farklı ses kombinasyonlarını denemek için yeni bir fırsatı dolduruyor.

Starr’ın dehasını anlamak istiyorsanız, ‘Strawberry Fields Forever’a koyduğu her zaman şaşırtıcı olan dolgulardan başka bir yere bakmayın.

Starr’a benzer şekilde White Stripes’tan Meg White da var. Jack White’ın manyetik ustalığı ve ilişkileriyle ilgili teoriler nedeniyle altın çağlarında rutin olarak gözden kaçırılan insanlar bazen Meg’in davul çalmasını prosedürle sınırlandırırlar.

Ancak bir kez daha bu, basit bir kuruluma sadelik getiren bir davulcunun saf dehasını tanımamayı seçmektir. Daha fazlası ve White Stripes’ın estetiğinin minimalist mavimsi hassasiyeti dağılırdı. Daha fazla kanıt istiyorsanız, ‘Fell in Love with a Girl’ adlı şarkının güçlü vuruşunu kullanın.

AĞIR METAL VURUCULAR

Bu adamları görmezden gelemezdik değil mi? Metal türünde sahneleri süsleyecek çok sayıda yetenekli davulcu var. Meg White ve Ringo Starr, sade bir arka ses lehine bazı kitleri olmadan gidecek olsa da, bu, çift pedalların, sayısız zillerin ve emniyet kemerlerinin norm olduğu bir türdür.

Herhangi bir davulcuyla konuştuğunuzda Neil Peart her zaman sohbette yer alacaktır. O, bu klasik şakanın can alıcı noktasıdır:

“Bir ampulü değiştirmek için kaç davulcu gerekir?”

“Beş: Biri ampulü vidalamak için, dördü ise Neil Peart’ın bunu ne kadar daha iyi yapabileceğinden bahsetmek için.”

Nasıl bu kadar saygı duyulan biri haline geldi? Basit. Çok ünlü prog rock grubu Rush’ın davulcusu ve söz yazarıydı. Müzik meraklıları tarafından bir nedenden dolayı sevilen Rush, teknik açıdan inanılmaz derecede karmaşık müzikler ortaya koydu ve dudak uçuklatan teorisine rağmen dinlemesi her zaman harikaydı. Daha fazla kanıta mı ihtiyacınız var? Frankfurt’ta çaldıkları bir konserdeki bu soloya bir göz atın.

Caz davulcusu

Bu davulcuların neredeyse tamamı rock and roll geleneğinden gelse de, müziğe öncülük eden davulcuları, bu rock yıldızlarının var olabileceği noktaya kadar itibar etmemekte ihmalkarlık yapmış oluruz.

Tabii ki blue ve caz türlerinden bahsediyoruz. Beyaz batı klasik geleneğinde perküsyon genellikle daha incelikli bir eşlik olsa da, ilk olarak 19. yüzyılda öncülük eden ve 20. yüzyılda dünya çapında popüler hale gelen Siyah müzik türleri, 60’lardaki popüler müzik patlamasının dayanabileceği bir müzik dokusu yarattı. Açık.

Peki, Dünya Davulcular Günü’ndeki son büyük davulcumuz olarak cazın en iyi ritim ustası olan Art Blakey’i daha iyi kim savunabilir?

Hard bop efsanesi, büyük swing duygusunu ve aralıksız yoğunluğunu kullanarak grubunun sınırlarını zorlamaya başladı. Blakey’nin grubu Jazz Messengers ile çıkardığı en büyük albümü ‘Moanin’den ‘The Drum Thunder Suite’te görüldüğü gibi standartları alıp bir adım yukarıya taşıyorlardı.